Melissa Kaasenbrood (26) groeide op in een christelijk gezin, maar begon haar zelfvertrouwen steeds meer in mannen te zoeken. Ze leefde voor de weekenden. “Ik leefde voor het moment dat ik een drankje dronk, losser werd en genoot van alle aandacht die ik kreeg om vervolgens de dag erna met een kater en een schuldgevoel wakker te worden.” In dit artikel vertelt ze hoe God haar leven in 2019 radicaal veranderde.
Melissa vertelt. “Ik ben opgegroeid bij mijn ouders in Velserbroek. Ik heb drie zussen, het was altijd een gezellige boel bij ons thuis. Ik ben opgegroeid met het christelijk geloof. Ik ging altijd als kind mee met mijn ouders naar de kerk, we zongen liedjes, lazen de Bijbel en baden voor het eten. Als jong meisje had ik mijn leven al aan Jezus gegeven. Toentertijd kon ik me mijn korte jonge leventje niet anders voorstellen dan met mijn lieve Hemelse Papa.”
Als jong meisje had ik mijn leven al aan Jezus gegeven.
“God hoorde bij mijn leven, God was deel van mijn gezin. Mijn moeder vertelt wel eens over mijn kindertijd. Ze vertelt dan met een grote glimlach hoe erg zij van mij genoot als ik al rennend en dansend in mijn jurkje vol bloemetjes met een grote glimlach het schoolplein op kwam rennen. Het onbezorgde lieve meisje.”
Puberteit
Dit alles veranderde toen ze in de pubertijd kwam. “Ik ging nieuwe dingen ontdekken en kwam erachter dat andere meiden knapper waren, slanker waren, slimmer waren en meer aandacht kregen. Ik besloot: dat wil ik ook. In plaats van mijn onzekerheid bij God te brengen ging ik dit in andere dingen zoeken.”
“Zo kwam ik erachter dat jongens je een stukje zelfvertrouwen kunnen geven door lieve woordjes en complimenten.”
“Zo kwam ik erachter dat jongens je een stukje zelfvertrouwen kunnen geven door lieve woordjes en complimenten. Helaas was dit niet genoeg voor mij. Ik verzoop mezelf in relaties, maar geen jongen kon mij geven wat ik nodig had. Dit uitte zich vaak in hevige ruzies, frustraties en onbegrip. Ik wilde bij de ander op nummer één staan, dat had ik nodig om te weten dat ik geliefd en mooi was.”
Lolbroek
Ook op de middelbare school probeerde ze een ‘betere versie’ van zichzelf te zijn. “Ik had veel vriendinnen en was de grootste lolbroek. Serieus aan school werken? Daar deed ik eigenlijk niet aan. Ik was die vrolijke, grappige meid met wie je veel plezier kon hebben. De vraag: ‘Hoe gaat het met jou?’, beantwoordde ik altijd met: goed. Met mij ging het goed, met mij moest het goed gaan. Dat was wie ik was.”
“Met mij ging het goed, met mij moest het goed gaan. Dat was wie ik was.”
“Na vier jaar op de middelbare school heb ik mijn vmbo-t diploma gehaald en begon ik aan de opleiding SPW. Hier heb ik meerdere keren gehoord dat ik niet goed genoeg was. Dit bevestigde mijn onzekerheid alleen nog maar meer.”
Hard werken
“Ik was volgens de leraren niet slim genoeg en mijn gedrag was niet goed genoeg voor een niveau 4-diploma dus kreeg ik de keuze: ga je naar niveau drie of blijf je op niveau vier en ga je de richting Jeugdzorg doen?”
“Omdat ik toch ergens wel graag dat papiertje wilde hebben, koos ik voor Jeugdzorg. Hier veranderde er wel een stukje bij mij. Ik was hier goed in. Ik kon goed met jongeren omgaan, de complimentjes stroomden binnen en dat zorgde ervoor dat ik keihard ging werken.”
Feestbeest
Hard werken door de weeks, feesten in het weekend, dat was haar leven, vertelt ze. “Ik was in de discotheek ook het geliefde feestbeest. Er kwam een moment dat ik leefde voor het weekend. Ik leefde voor het moment dat ik een drankje dronk, losser werd en genoot van alle aandacht die ik kreeg om vervolgens de dag erna met een kater en een schuldgevoel wakker te worden, mezelf afvragend of dit wel het leven is wat ik wilde hebben.”
“Ik was in de discotheek ook het geliefde feestbeest. Er kwam een moment dat ik leefde voor het weekend.”
“Dit heb ik een tijdje zo volgehouden, nadat ik mijn MBO had gehaald, ging ik door voor mijn HBO. Ik ging voor de hoogste cijfers, pas dan vond ik dat goed genoeg. Bij het halen van een zes, werd ik kwaad op mijzelf. Na vier jaar heb ik mijn HBO gehaald en ben ik gaan werken in de gehandicaptenzorg.
Verandering
De verandering van Melissa’s leven kwam een jaar geleden. “In 2019 zat ik niet goed in mijn vel. Mijn relatie liep slecht, het samenwonen wilde maar niet lukken en ik zocht de schuld bij mezelf. Was ik dan niet leuk genoeg? Deed ik niet mijn best? Na een tijdje flink piekeren en een hoop fikse ruzies later heb ik besloten om uit de relatie te stappen.”
“Dit bracht een enorme breuk in mijn leven met zich mee. Hij was mijn houvast in mijn leven, nu stond ik er alleen voor. Ook speelde er een aantal persoonlijke situaties in mijn gezin waardoor ik overspannen raakte. Ik kon niks meer. Ik kon geen boodschappen meer doen, dingen niet meer overzien en niet meer aanwezig zijn bij alle sociale activiteiten.”
God
“Ik heb gehuild, geschreeuwd, maar toen kwam God. God herinnerde mij aan mijn kindertijd, aan de tijd dat ik me zo ontzettend geliefd voelde. Ik wilde niks anders dan terugrennen naar Hem en mij weer zo voelen als in die tijd. Maar hoe? Hoe kon Hij mij nu nog vergeven en opnieuw liefhebben? Juist nu, nu het voelde alsof niemand mij nog lief had.”
“Dit is een lang proces geweest. Ik heb een tijd gehad dat ik wel vijftien keer per dag mijn excuses aan God heb aangeboden. Ook ben ik ontzettend kwaad geweest op mezelf. Hoe heb ik het zover laten komen? God had mij allang vergeven, al na mijn eerste keer berouw, maar ik kon mijzelf niet vergeven.
Genezen en geheeld
“Nu heeft God mij van binnen helemaal genezen en geheeld. Nu, een jaar verder kan ik vertellen dat ik niet meer de persoon ben die ik was. Ik ben zelfverzekerd, kan aangeven als het niet goed gaat, geef grenzen aan, houd van mijzelf maar bovenal weet ik dat God van mij houdt. Ik ben zijn geliefde kind en Hij is mijn geliefde Papa. Ik snak iedere dag naar meer van Hem. Ik wil Hem iedere dag beter leren kennen en iedere dag laat Hij mij weer versteld staan van wie Hij is.”
“Is mijn leven nu gemakkelijk? Niet altijd. Weet ik dat God er is, mij helpt, mij begrijpt en van mij houdt? Absoluut.”
“Is mijn leven nu gemakkelijk? Niet altijd. Weet ik dat God er is, mij helpt, mij begrijpt en van mij houdt? Absoluut. Vanuit die waarde leven is zo ontzettend kostbaar. Iedere dag ben ik dankbaar dat God zoveel van mij hield dat hij Jezus’ leven voor mij heeft gegeven. Wat een kostbaar geschenk!”
“Het is nooit te laat om terug te keren naar Jezus, jij hebt het nooit te veel verpest. Jezus staat daar, met zijn armen wijd open. Het enige wat je hoeft te doen is in Zijn armen te rennen en nooit meer los te laten. Die keuze zal levensveranderend zijn. Ben jij klaar voor dat fantastische avontuur?”
