Gewoon een uurtje naar de stad kan zo anders lopen dan je van tevoren had gedacht. Wanneer je met de Heer leeft, gaan de dagen vaak net even anders. Je kunt je ertegen verzetten, maar dan mis je alles.
Door Annelies van Walsem
Deze dag gingen we even voor een nieuwe blouse voor manlief. Vanuit het niets spreek ik dan iemand aan. Mensen die erbij zouden staan, kunnen denken: ‘Wat doe jij nou ineens?’
Toen ik deze zomer op vakantie een man, die in het leger zat, had gesproken en al een tijdje naar hem had geluisterd, vroeg ik: ‘En als je nou gesneuveld was tijdens de missie? Wat dan? Zou je zeker hebben geweten dat je naar de hemel zou gaan?’ Hij geloofde niet in de hemel, maar kwam er later wel op terug. Eerst vroeg hij: ‘Ga je er altijd met gestrekt been in?’ Ik grinnikte, en mijn man ook. Ik zei: ‘Vraag mijn man maar, dit was een grote omweg; meestal schiet ik meteen.’ Hij lachte en kon het wel waarderen.
Nu, op straat, schoot ik hem er ook in. Ik ontmoette twee vrouwen die niet zeker waren van hun redding, ook al gingen ze al jaren naar de kerk. We hebben samen gebeden, en ze kregen een nieuwe glans in hun ogen. Daarna spraken we nog iemand die we niet kenden.
En ineens hoorden we: ‘Hé, ken je ons nog?’ Een paar jaar geleden had ik alleen op een terras gezeten in de stad. Een stad waar we beiden niet vandaan kwamen. Ik begon toen gewoon een praatje met de mensen aan het tafeltje naast mij. Geen idee nog hoe ik het evangelie moest delen, maar ik getuigde in ieder geval over mijn geloof. Het was gewoon een leuk gesprekje. Nooit meer aan gedacht, maar deze mensen wel. Inmiddels zijn ze 87 jaar oud. Ik had hen sinds die tijd niet meer gezien. En ineens… beiden opnieuw in deze stad, hoewel ze er nog steeds niet woonden.
‘Hoe gaat het met jullie?’
‘Ja, we kunnen nog veel hoor, we zijn super zelfstandig, we kunnen alles nog. We fietsen nog veel en genieten van kinderen en kleinkinderen.’
‘Geweldig!’ reageerde ik. ‘En weten jullie ook dat God van jullie houdt?’
‘Ja, haha, dat weten we wel hoor, haha.’
‘En als u op dit moment zou sterven, zou u dan zeker weten dat u naar de hemel zou gaan?’ Voor de meeste mensen is deze vraag als een bom. Bam! Nooit over nagedacht, nooit aan willen denken misschien, en ineens krijg je de vraag voor je kiezen.
‘Nee, we weten dat zeker niet.’ Dan vertel je… Dat we allen gezondigd hebben en de nabijheid van God missen, dat het loon van de zonde de dood is. Maar dat God zoveel van de wereld hield, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gaf, opdat eenieder die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
Mevrouw ontving het woord met blijdschap. Meneer wees het af en zei: ‘Nou, je hebt in ieder geval mijn vrouw blij gemaakt.’ We hebben allemaal een keuze: het offer van Jezus aannemen of het afwijzen.
Johannes 1:12
Maar allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven kinderen van God te worden, namelijk die in Zijn naam geloven.
Allen die Hem aannemen, worden kinderen van God. Halleluja.