Baptistenvoorganger Wietse van der Hoek is voorganger van een bloeiende en groeiende gemeente in Hoogeveen. Echter begon hij als docent voor de klas en had hij niet een duidelijk plan om voorganger te worden. “Totdat ik op één dag van drie verschillende mensen een flyer kreeg voor het Baptistenseminarie. Toen zei ik tegen mijn vrouw: ‘We moeten gaan praten.’” In dit artikel vertelt Wietse over zijn roeping en zijn hart voor het voorgangerschap binnen de baptisten-stroming.
“Ik ben geboren en getogen in Dordrecht, met het verlangen om voor de klas te staan. Dat deed ik tot 2008 met veel plezier. Daarnaast was ik heel actief betrokken in onze kerk. In mijn jeugd had ik een leuke jeugdgroep, vond de Bijbelstudies heel interessant en ervoer na de PABO een verlangen om voorganger te worden. Echter was ik niet zo enthousiast om Grieks en Latijn te studeren, dus bleef ik lekker in het onderwijs.”
In 2005 trouwde hij en nadat die basis goed gelegd was, kwam het verlangen om voorganger te worden toch weer terug. “Op een dag kwam dat op hele bijzondere wijze dichtbij. Drie verschillende mensen gaven me dezelfde flyer op een dag. Dat was echt een Samuël-roeping. Het was een folder voor het Baptistenseminarie. In veel kerken lagen die foldertjes wel, maar het bijzondere was dat drie mensen op drie hele verschillende locaties – waar ik aanwezig was omdat ik leidinggaf aan verschillende koren – het me persoonlijk overhandigden. ‘Joh, is dit niet iets voor jou?’”
Eenmaal thuis ging hij in gesprek met zijn vrouw hierover. De vrouw van Wietse komt uit een niet-gelovig gezin en kwam via Alpha tot geloof. “We beseften wel dat we in een ‘glazen huis’ zouden gaan wonen. Het is niet dat alle mensen mij dominee noemen of iets dergelijks. Maar je ligt toch onder een vergrootglas.
Als ik hele mooie woorden predik, dan gaan mensen je wel in de gaten houden. ‘Leeft hij dit zelf ook uit?’ En terecht dat ze dit zeggen! Daarom moet je voorzichtig zijn met hele grote woorden. Soms geef ik het eerlijk toe als een bepaald gedeelte in de Bijbel voor mij ook moeilijk is. Het Woord van God moet ook eerst door jezelf heengegaan zijn als voorganger.”
Tussen trend en traditie
De baptistengemeente is een kerkverband dat tussen ‘trend’ en ‘traditie’ in zit, vertelt Van der Hoek. Veel kerken hebben een lange kerkelijke traditie, maar er is een bereidheid om ook soms in vormen met de tijd mee te gaan. Wietse volgde een route via de Christelijke Hogeschool Ede en maakte de studie af op het Baptistenseminarie.
“Bij de baptistengemeente kun je niet zomaar voorganger worden. De meeste predikanten zijn opgeleid. Wel is de kerk in de basis vrij om hiervan af te wijken en mensen zonder papieren te laten preken. Het is niet zo strak als bijvoorbeeld bij de PKN.”
Baptistengemeenten zijn in tegenstelling tot veel evangelische kerken sterk ‘bottum-up’, wat inhoudt dat de gemeente bepaalt welke kant het gaat. Er is veel inspraak vanuit onderop, wat ook weleens een valkuil is, benadrukt Wietse. Inspraak in de gemeente hoort bij het priesterschap aller gelovigen, een belangrijk kenmerk van baptisten, maar deze inspraak moet volgend deze traditie wel gekenmerkt worden door het zoeken naar de wil van God in alle beslissingen en dat valt niet altijd mee.
Geloofsopbouwend
De cultuur van onze kerk is wel geloofsopbouwend. Op het Baptistenseminarie heb je geen docenten die het geloof onderuit proberen te schoffelen, zoals dat bij sommige vrijzinnig theologische opleidingen gedaan kan worden. “Een vriend van mij studeerde in Leiden en orthodox gelovige docenten zijn daar letterlijk een uitzondering. Op mijn opleiding was er zeker wel veel aandacht voor persoonlijke geloofsontwikkeling. We baden en lazen samen in de Bijbel.”
Tijdens mijn opleiding ben ik al begonnen te werken in een gemeente in Rotterdam als kerkelijk werker en halverwege de opleiding ben ik zelfs voorganger geworden. Dat was in het dorpje Pernis, een plek met veel diaconale vraagstukken. Ik vond dat fantastisch.
Later ben ik via Arnhem-Zuid in ‘Beth-El’ Hoogeveen terechtgekomen. Wederom een plek met veel armoede en maatschappelijke nood. Ik geloof dat dat echt een roeping is voor mij, ik ben liever aan de ‘onderkant van de samenleving’ dan aan de ‘bovenkant.’ Daar ben ik ook sterk op gericht in Hoogeveen, waar ik sinds 2017 voorganger ben. Het bijzondere is dat de gemeente gestaag groeit en ook steeds opener wordt voor wat er om hen gebeurt.”
In het volgende artikel vertelt Van der Hoek over wat God doet in Hoogeveen.