Daniël (27 jaar) heeft als baby en peuter met zijn vader op straat geleefd. Als dertienjarige begon hij te roken, op zijn veertiende begon hij te blowen en toen hij vijftien jaar was, zat hij al aan de harddrugs. Bovendien trok de criminaliteit hem aan: Een paar ton op de bankrekening, een mooie auto in de garage en een kast van een huis in zijn bezit leken hem wel wat …
De eerste les die Daniël als jongen leerde, was dat niemand te vertrouwen was. Vlak na zijn geboorte verliet zijn moeder hen, op straat was het niet altijd veilig en op den duur kon ook zijn vader niet voor hem zorgen. Dat is geen makkelijke start. Toen hij bij zijn pleeggezin kwam, kreeg hij dan ook veel last van nachtmerries over zijn verleden. Het gezin waar hij terechtkwam, bleek christen te zijn. “Als ik in bed lag en sliep, kwamen mijn pleegouders op mijn kamer om voor me te bidden om bevrijding; ze wilden me niet bang maken over de ernst ervan.” Op een gegeven moment werden de nachtmerries zo heftig dat Daniël er niet meer van durfde te slapen. “Op mijn 8e stopten de nachtmerries. Daarin zag ik de hand van God. En toch was ik niet geïnteresseerd in Hem.”
“Ik was een boefje onderweg om een boef te worden.”
Criminaliteit
Al snel bleek Daniël wél interesse te hebben in een heel andere kant. Door de zoektocht naar zijn identiteit greep hij alles aan wat hem zou kunnen helpen en wat hem rust zou kunnen geven. “Toen ik dertien was, begon ik te roken; op mijn veertiende blowde ik en op mijn vijftiende zat ik aan de harddrugs; op mijn zestiende was ik zwaar verslaafd, ook aan porno.” Met die gesteldheid vertrok Daniël uit het huis waarin hij zolang had gewoond. “Ik zag dat het zo niet langer houdbaar was – thuis, op school en in mijn vriendengroep niet.”
Nadat hij twee maanden in een crisisopvang had gezeten, vond de leiding dat hij wel weer op eigen benen kon staan. “Aan de buitenkant leek het beter te gaan, maar aan de binnenkant was dat niet zo.” Als plattelandsjongen kwam hij in de stad Breda terecht. “Dat ging mis: Ik ging uit, dronk veel alcohol, gebruikte weer drugs en was bezig met vrouwen.” Ook ontmoette Daniël er zijn biologische familie. “Op dat moment werd er een stukje van mijn identiteit hersteld. Het waren van die kleine dingetjes die ik herkende: De manier van lopen, denken en de uiterlijkheden. Ik ontdekte dat ik niet de enige was met de grote neus. Ik voelde me verbonden en ik voelde een intense connectie met mijn familie.”
Tegelijkertijd hielp Daniëls familie hem niet de goede kant op: “Ze vertelden me over ‘the glitter and the glamour’, het geld, de auto’s en de grote huizen. Ik heb me daar toen volledig ingestort. Dat begon met inbreken, maar ik heb ook pogingen gedaan om vrouwen in de prostitutie te brengen. Ik wilde regeren over anderen, vrouwen in dit geval. Dat gaf me het gevoel dat ik zeggenschap en controle had over mijn eigen leven, iets wat ik als kind heel erg gemist heb.” Daniël is daarin nooit echt ver gekomen en heeft ook nooit vastgezeten: “Ik was een boefje onderweg om een boef te worden.”
Op dat moment werd zijn hele kamer gevuld met mist en een hoorbare stem sprak: ‘Daniël, Daniël! Je bent Mijn zoon! Ik heb je lief!’.
Een nieuwe kans
Nadat zijn familie in zijn bijzijn was gearresteerd, en hij op wonderbaarlijke wijze door de politie werd weggestuurd, belde Daniël zijn pleegouders op om te vragen of hij daar mocht slapen. Dat mocht. “Ik dacht: Is dit serieus? Ik heb jullie anderhalf jaar niet gezien, waarom mag ik nu gewoon hier slapen? Ik heb dit helemaal niet verdiend!” Eindelijk kreeg hij eten, kon hij douchen en had hij een schoon en opgemaakt bed. “Ik voelde zoveel vrede en liefde daar … dat had ik nooit eerder zo gevoeld!”
In het huis van zijn pleegouders, kreeg Daniël een visioen. “Ik zag mezelf 30 jaar ouder. Ik had veel geld, was omringd met vrouwen en had een aantal boten. Ik wist dat de duisternis wat aan me vroeg: ‘Als je dit allemaal wil verdienen, moet je iemand neerschieten.’ Maar ik voelde daarin zo’n intense leegte dat ik riep: Nee, dat wil ik niet! Toen verplaatste het beeld zich naar een ‘standaard huisje-boompje-beestje leven’. Ik zag dat ik een vrouw had, kinderen en een normale baan. Maar nog steeds voelde ik een grote leegte.” Toen schreeuwde Daniël; hij riep het naar God uit: “Heer, God, help me!”
Op dat moment werd zijn hele kamer gevuld met mist en een hoorbare stem sprak: ‘Daniël, Daniël! Je bent Mijn zoon! Ik heb je lief!’. “Eindelijk werd ik volledig bevestigd in mijn identiteit: ik was Zijn zoon. Ik brak, ik huilde gigantisch. En terwijl de tranen over mijn wangen liepen, overtuigde de Heilige Geest me van mijn zonden; ik begon dingen te belijden waar ik spijt van had. Daarna riep ik Jezus aan; het was alsof er een deken van vrede over me heen gelegd werd.”
“Die nacht heb ik zo ontzettend goed geslapen! En toen ik ‘s ochtends wakker werd, was alles veranderd: God had mijn stenen hart uit me gehaald en Hij had me een hart van vlees gegeven. Ik was in een klap bevrijd van al mijn verslavingen. En toen ik in de Bijbel begon te lezen herkende ik daarin wat er in mijn eigen leven was gebeurd. Ik geloofde en ik begon aan iedereen te vertellen dat mensen hun leven aan Jezus moesten geven: Hij is het die je leven kan veranderen!”
Via YouTube kun je het evangelisatiewerk van Daniël bekijken. Via Facebook kun je contact met hem opnemen.
