De kracht van zelfreflectie

Gisterochtend hadden Liz (13) en ik een akkefietje. Liz had haast. Haar moeder Harmanna en ik reageerden daarop. Wat leidde tot ergernis bij Liz. Zo gingen we uit elkaar. Ik liet het (even) los.

Tekst: Tim Meijer

‘s Avonds na het sporten zit Liz naast me voor het huis. Ze opent zelf het gesprek en deelt haar frustratie van die ochtend, is eerlijk over haar ergernis en zegt sorry. Het gaat als vanzelf. Daarna ontstaat een gesprek, dat we even daarna, tijdens het avondeten met zijn zessen aan tafel voortzetten. De gesprekken gaan over #zelfreflectie.

𝗩𝗲𝗿𝘀𝗰𝗵𝗶𝗹𝗹𝗲𝗻

Zelfreflectie is – er zijn mensen die niet weten wat het is – is het naar zichzelf kijken en daarbij het eigen handelen overdenken. Je houdt jezelf als het ware een spiegeltje voor om je bewust te worden van handelingen die zowel bewust als onbewust gemaakt worden.

Het doel van zelfreflectie, het overdenken van je eigen ervaringen en handelswijzen is om ervan te leren. En zelfreflectie is eigenlijk tweeledig. Je durft naar jezelf te kijken en je bent je bewust van de impact van jouw gedrag op anderen. Daar is #sorry zeggen een gevolg van.

Aan tafel in Huize Meijer ontstaat er een prachtig #gesprek, waar onder andere het verschil tussen sorry zeggen en #vergeven wordt besproken. Ook wordt duidelijk dat we verschillend naar dezelfde situatie kunnen kijken en daar anders op kunnen reageren.

Ook blijkt dat in conflicten de ene een snel-oplosser is en dat de ander vaak meer tijd nodig heeft. En dat dit prima is. We bespreken alles. Er worden over en weer vragen gesteld. We gebruiken voorbeelden en delen ervaringen.

𝗕𝗲𝘄𝗮𝗸𝗲𝗻

Harmanna en ik houden van deze gesprekken. Het geeft zoveel ruimte en acceptatie. Het geeft vrijheid en leert tegelijkertijd verantwoordelijkheid. Alle vier kinderen leren in de veiligheid van ons gezin, te reflecteren, te vergeven, te vragen en te spreken. Alles wordt bespreekbaar.

Natuurlijk is het goed de ander ‘zeventig maal zeven keer’ te vergeven – zoals Jezus in Mattheüs 18 aan ons leert. Sterker nog: het is een opdracht. Maar het is net zo belangrijk om je eigen grenzen te bewaken.

Het is goed om te luisteren naar meningen over jou en je gedrag en hierna te reflecteren. Maar sorry zeggen om de lieve vrede, gaat een stap te ver wordt aan tafel geconcludeerd. Er zijn grenzen!

Nu ik dit schrijf moet ik denken aan de woorden, die Paulus aan de veel jongere Timotheüs schreef. Paulus was als een vader voor Timotheüs. Paulus schreef dit – en ik gebruik heel bewust de vertaling van de Basisbijbel – 2 Timotheüs ‭3‬:‭1‬-‭5‬ ‭BB‬‬:

‘𝘖𝘯𝘵𝘩𝘰𝘶𝘥 𝘥𝘢𝘵 𝘥𝘦 𝘭𝘢𝘢𝘵𝘴𝘵𝘦 𝘵𝘪𝘫𝘥 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘸𝘦𝘳𝘦𝘭𝘥 𝘦𝘦𝘯 𝘮𝘰𝘦𝘪𝘭𝘪𝘫𝘬𝘦 𝘵𝘪𝘫𝘥 𝘻𝘢𝘭 𝘻𝘪𝘫𝘯. 𝘞𝘢𝘯𝘵 𝘥𝘦 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘻𝘶𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘦𝘯 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘢𝘢𝘯 𝘻𝘪𝘤𝘩𝘻𝘦𝘭𝘧 𝘥𝘦𝘯𝘬𝘦𝘯. 𝘡𝘦 𝘻𝘶𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘣𝘻𝘶𝘤𝘩𝘵𝘪𝘨, 𝘵𝘳𝘰𝘵𝘴 𝘦𝘯 𝘰𝘷𝘦𝘳𝘮𝘰𝘦𝘥𝘪𝘨 𝘻𝘪𝘫𝘯. 𝘡𝘦 𝘻𝘶𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘎𝘰𝘥 𝘣𝘦𝘭𝘦𝘥𝘪𝘨𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘰𝘯𝘨𝘦𝘩𝘰𝘰𝘳𝘻𝘢𝘢𝘮 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘢𝘢𝘯 𝘩𝘶𝘯 𝘰𝘶𝘥𝘦𝘳𝘴. 𝘡𝘦 𝘻𝘶𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘰𝘯𝘥𝘢𝘯𝘬𝘣𝘢𝘢𝘳 𝘦𝘯 𝘴𝘭𝘦𝘤𝘩𝘵 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘦𝘯 𝘯𝘦𝘳𝘨𝘦𝘯𝘴 𝘳𝘦𝘴𝘱𝘦𝘤𝘵 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘩𝘦𝘣𝘣𝘦𝘯. 𝘡𝘦 𝘻𝘶𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘭𝘪𝘦𝘧𝘥𝘦𝘭𝘰𝘰𝘴 𝘦𝘯 𝘵𝘳𝘰𝘶𝘸𝘦𝘭𝘰𝘰𝘴 𝘻𝘪𝘫𝘯. 𝘡𝘦 𝘻𝘶𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘭𝘦𝘶𝘨𝘦𝘯𝘴 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘳𝘰𝘯𝘥𝘷𝘦𝘳𝘵𝘦𝘭𝘭𝘦𝘯, 𝘨𝘦𝘦𝘯 𝘻𝘦𝘭𝘧𝘣𝘦𝘩𝘦𝘦𝘳𝘴𝘪𝘯𝘨 𝘩𝘦𝘣𝘣𝘦𝘯, 𝘸𝘳𝘦𝘦𝘥 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘦𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘬𝘦𝘭 𝘩𝘦𝘣𝘣𝘦𝘯 𝘢𝘢𝘯 𝘨𝘰𝘦𝘥𝘦 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯. 𝘡𝘦 𝘻𝘶𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘳𝘢𝘥𝘦𝘳𝘭𝘪𝘫𝘬, 𝘳𝘰𝘦𝘬𝘦𝘭𝘰𝘰𝘴 𝘦𝘯 𝘵𝘳𝘰𝘵𝘴 𝘻𝘪𝘫𝘯, 𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘦𝘳 𝘩𝘰𝘶𝘥𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘱𝘭𝘦𝘻𝘪𝘦𝘳 𝘮𝘢𝘬𝘦𝘯 𝘥𝘢𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘎𝘰𝘥. 𝘡𝘦 𝘥𝘰𝘦𝘯 𝘸𝘦𝘭 𝘢𝘭𝘴𝘰𝘧 𝘻𝘦 𝘩𝘦𝘦𝘭 𝘨𝘰𝘥𝘴𝘥𝘪𝘦𝘯𝘴𝘵𝘪𝘨 𝘻𝘪𝘫𝘯, 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘻𝘦 𝘨𝘦𝘭𝘰𝘷𝘦𝘯 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘸𝘦𝘳𝘬𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘪𝘯 𝘎𝘰𝘥. 𝘉𝘭𝘪𝘫𝘧 𝘷é𝘳 𝘣𝘪𝘫 𝘥𝘢𝘵 𝘴𝘰𝘰𝘳𝘵 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘯𝘥𝘢𝘢𝘯.’

Paulus waarschuwt Timotheüs om zijn grenzen te bewaken. Over al de mensen in Paulus’ waarschuwing zegt hij: ‘Blijf vér bij dat soort mensen vandaan.’ Duidelijk toch!?

Kortom – als het gaat over zelfreflectie:

𝟭. 𝗪𝗲𝗹𝗼𝘃𝗲𝗿𝘄𝗼𝗴𝗲𝗻 𝘀𝗼𝗿𝗿𝘆 𝘇𝗲𝗴𝗴𝗲𝗻 𝗶𝘀 𝗴𝗼𝗲𝗱.

𝟮. 𝗘𝗹𝗸𝗮𝗮𝗿 𝘃𝗲𝗿𝗴𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗶𝘀 𝗲𝗲𝗻 𝗺𝘂𝘀𝘁.

𝟯. 𝗚𝗿𝗲𝗻𝘇𝗲𝗻 𝗯𝗲𝘄𝗮𝗸𝗲𝗻 𝗶𝘀 𝗲𝗲𝗻 𝘃𝗼𝗼𝗿𝘄𝗮𝗮𝗿𝗱𝗲.

Zegen!
Tim

PS: Voor wie het zich afvroeg: Liz las als eerste dit stuk en gaf toestemming voor het plaatsen. En de foto? Die zochten we samen uit.

Tim is man, vader, ondernemer, schrijver en spreker. Tim (1982) is getrouwd met Harmanna en vader van vier kinderen. Hij geeft samen met twee partners leiding aan drie bedrijven. Wekelijks deelt hij zijn gedachten en doet daarbij de Bijbel open. Op dit moment schrijft hij aan zijn eerste boek.