“De ene keer ben je aan het zwemmen met je beste vriend en een uur later ben je op zoek met de hulpdiensten naar het lichaam van je beste vriend. Je leeft echt op topsport. Je zit in de overlevingsmodus.” EOBEAM blikte terug met Jack op de heftige dag dat hij zijn beste vriend Samuël Boujadi verloor tijdens een vakantie in Italië. Daar zou Samuël het meer van Bracciano overzwemmen, maar kwam hij nooit terug…
“Samuël en ik waren op vakantie in Italië met de bus van mijn werkgever. We waren lekker aan het rondtoeren. We hadden al een paar dagen niet gedoucht, dus het was broodnodig dat we ons ergens zouden douchen”, vertelt Jack.
“Samuël stelde voor om in het meer te gaan zwemmen bij de plek waar we op dat moment kampeerden. Hij was al het water ingegaan, terwijl ik nog een filmpje voor een vriend van me aan het opnemen was die jarig was.
Op de achtergrond zwom Samuël steeds verder het meer in, zonder dat hij had gezegd dat hij van plan was het meer over te zwemmen. Toen ik klaar was met het filmpje, dacht ik: Samuël, je bent wel heel ver weg.”
Goed mis
“Het leek oprecht of het te doen was om het meer over te zwemmen. Op een gegeven moment verdween hij uit het zicht. Ik dacht: ik pak zijn spullen en rijd naar de overkant. Maar het was wel een half uur rijden. Ergens dacht ik toen: dit kon wel eens heel goed mis zijn.”
Jack zocht bij de strandjes aan de overkant van het meer en tuurde het meer over. Maar nergens zag hij zijn beste vriend meer. Aan verschillende mensen die hij daar tegenkwam, liet hij foto’s van Samuel zien, maar niemand had iets gezien.
“Toen dacht ik: hij is niet aangekomen en nu wordt het tijd om daar een melding van te maken.” Die nacht ging Jack slapen zonder Samuël te hebben gevonden. “Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld dan op dat moment”, vertelt hij.
Impact
Hij belde met een vriend in Nederland, Daniel. “Hij heeft gelijk hechte vrienden van Samuel verzameld en die zijn gelijk diezelfde nacht gekomen. Zestien uur achter elkaar hebben ze non-stop doorgereden naar Italië. De dagen daarna kwamen er nog veel meer mensen.
Samuël was iemand die enorm inspirerend was en mensen dichterbij God wilde brengen. Ik denk dat het ook wel iets was van: deze jongen heeft zoveel impact gehad in christelijk Nederland en daarbuiten. Daar gaan we voor naar Italië komen en alles op alles zetten om hem terug te brengen.
Er moest veel gecoördineerd worden. We waren acht uur per dag aan het bellen en aansturen. Je zit in een overlevingsmodus. Uiteindelijk toen er een groter team kwam uit Nederland om onze taak over te nemen, kwam het moment dat we instortten. Toen kwam het emotioneel binnen: what the hack zijn we hier aan het doen, wat voor absurde situatie is dit.”
Harde realiteit
“We hadden het geloof dat als hij binnen de eerste week gevonden zou worden, dat als we voor hem hadden gebeden, hij tot leven zou zijn gekomen. Maar na het verstrijken van weken moet je je er toch bij neerleggen dat het anders is.”
Toen het zoekhonden team bij Jack kwam en met zekerheid konden zeggen dat er een lichaam in het meer lag, kwam de harde realiteit echt binnen bij Jack. “Op dat moment zijn we ook gewoon twee uren stil geweest en hebben we God gezocht en zitten huilen.”
Lied
“Je hebt dat lied van ‘Ook al stormt het zo enorm, Heer laat mij nog zingen voor de avond valt’. Ik heb er echt voor gekozen om, wat er ook gebeurt, altijd de dag af te sluiten met een lied. Hoe de stormen ook loeien, om altijd God weer de eer te geven, want Hij blijft goed. Hij is goed en Hij is liefhebbend. Dat heeft ons zeker er doorheen geholpen.”
Kijk hier de video met het verhaal van Jack terug:
