Ingrid Moekmoedshek groeide op in een zeer onveilige thuissituatie en ging sinds haar tienerjaren van het padje af. Na slechte relaties zag haar leven er slecht uit en werd ze zwaar depressief. Gelukkig was God naar Ingrid op zoek en werd dat haar ook steeds duidelijker. “Ik besloot te stoppen met drugs en occultisme, en de God te zoeken die mij een liefde leek te geven die ik nooit eerder had gehad.” Ze vertelt hoe haar leven sinds dit jaar sterk is veranderd.
Ingrid Moekmoedshek groeide op in een gewelddadig gezin waarin haar vader haar moeder regelmatig mishandelde. Ze is eens met een keukenmes naar haar vader gelopen, om haar moeder te beschermen. “Dat is allemaal zo heftig geweest, er kwamen rechters aan te pas en ik kwam onder jeugdzorg te vallen. Ik had een hekel aan mijn vader, maar mijn moeder gaf me ook niet veel liefde.”
Uiteindelijk ging ze in haar tienerjaren van het padje af en deed Ingrid, zoals ze dat zelf noemt, dingen die niet door de beugel konden. Drugs, drank, van huis lopen en een schadelijke relatie met een man die een stuk ouder was. Ze vocht om haar leven op de rails te krijgen.
Bijzonders
Toen ze achttien was, gebeurde er iets bijzonders. “Ik zag een engel boven mijn bed, heel bizar. Dat was in een periode dat ik me met wicca en satanisme bezighield, maar het veranderde me wel. Ik besefte dat er misschien toch wel een liefdevolle God bestond. Echter wist ik niet hoe ik voor God moest leven, maar ik heb toen wel afstand genomen van occultisme.
Na het overlijden van mijn oma, waar ik wel een goede band mee had, is er angst in mijn leven gekomen. Ik kreeg zulke paniekaanvallen, dat ik niet eens een vuilniszak weg durfde te gooien. Ik zat zwaar aan de medicatie en de slaaptabletten. Ook kreeg ik heftige ruzies met mijn buurman, wat verder ontspoorde.
In 2016 kreeg ik een zoon die om veiligheidsredenen uit mijn huis is geplaatst. Ik snapte dat wel en zag het als een mogelijkheid om aan mezelf te gaan werken. Echter ging het van kwaad tot erger met mijn situatie. Ik lag lam onder de softdrugs dat ik soms gebruikte, slaaptabletten en andere verdoving, om mijn pijn te vergeten. Ondertussen had ik schulden van tienduizend euro.”
Heimwee naar God
Ingrid Moekmoedshek vertelt dat het er echter een heimwee naar God in haar hart kwam en besloot de laatste strohalm vast te grijpen, ze ging naar de kerk. “Ik zat daar als een verloren schaap, maar ik wist dat het een goede stap was. Ik besloot het woord van God te geloven. Met Pasen ben ik gedoopt en toen is het juk van de duivel van mijn schouders gevallen. Zo sterk zelfs, dat ik kan leven zonder medicatie.
Ik was zo zenuwachtig bij mijn doopdienst. Ik kon mijn getuigenis nauwelijks voorlezen, ik zat zo vol onrust. Totdat ik onder water ging en als een nieuw mens bovenkwam. Mijn hele denken veranderde. Zelfs met mijn zoontje. Normaal was ik gebroken als ik hem naar zijn pleeggezin in Apeldoorn moest brengen, maar nu had ik rust en vertrouwen. Ik weet van binnen dat hij binnenkort weer bij me kan komen wonen.
Ik slikte in die tijd wel staaltabletten, maar daar werd ik ziek van. Dat hoort eigenlijk niet zo te zijn, maar bij mij wel. Toen droomde ik over Jezus en ik zag dat Hij zijn hand op mijn hoofd legde en zei: ‘Stop met de staaltabletten.’ Toen ben ik daarmee gestopt. Ook ben ik bevrijd van lichamelijke pijnen. Ik straalde weer, in zo’n korte tijd. Iemand zei: ‘Je straalt en lacht, vroeger straalde je alleen duisternis en verlorenheid uit.’
Ik ben maar simpel Ingrid, maar elke dag besef ik meer en meer dat God door mij heen wil werken. Dat is gewoon prachtig, om steeds weer aangeraakt te worden door God.”