De ster van kunstschilder Eric Visser was begin deze eeuw rijzende, vooral nadat hij het staatsieportret van koning Willem-Alexander mocht maken. Ook bij de VN en andere organisaties gingen de deuren naar de top open voor Eric Visser. Maar Eric Visser wilde niet leven voor roem, maar trouw blijven aan het visioen dat God hem gaf toen hij zeven was. Hij legt het beeld uit: “Ik zag toen in een beeld iemand die verschrikkelijk weende. Dat ging door merg en been. Het bleek God zelf te zijn, die zei: ‘Niemand op aarde kent Mij meer.’ God brandde een roeping in mijn hart.” In dit verhaal vertelt hij over het gehoorzamen van de roep van God, de prijs die je daarvoor betaalt, en het veelomvattende werk dat hij inmiddels in Brazilië heeft opgezet onder de naam Children Asking.
Visser is een strijdlustig man, die ondanks het klimmen van zijn leeftijd meer uren werkt dan ooit. Dat moet ook wel, want hij heeft een diep ‘roepingsbesef’. “Kun je het je voorstellen dat moeder Theresa of Paulus, geroepenen, zouden zeggen: ‘nu is het wel genoeg?’ Bovenaan mijn website staat: ‘naastenliefde is geen beroep, maar een roeping.’”
Toch zijn het ook resten Calvinisme, geeft Visser toe. “Ik heb een oer-calvinistische opvoeding gehad. De boodschap was dat we niet leefden voor de geneugten van het leven, waar lol en eer binnen konden sluipen. Nee, we gingen voor geestelijke zaken. Ik zou daar eerlijk gezegd ook geen afstand van willen nemen. Als het leven bestaat uit slapen, feesten, eten en drinken, dan zou het een tamelijk zinloze aangelegenheid zijn.”
Visioen
Al toen Visser zeven jaar was, werd hem al duidelijk wat het doel van zijn leven was. “Ik kreeg toen door dat de wereld een totaal verkeerd beeld van de Schepper heeft. Ik kreeg een beeld dat deed denken aan het eerste hoofdstuk van Job. De eerste hemelbewoners waren bijeen en in het midden zat een persoon die ongelofelijk weende. Het ging door merg en been. Ik rekte me uit om te zien wie het was, en ik ontdekte dat het God zelf was. Hij weende verschrikkelijk omdat niemand op aarde Hem meer kende. Ik voelde het aan. Toen zei hij: ‘Ik ga iemand zenden die Mij bekend maakt.’ Ik wilde wegduiken, maar Hij had me op dat moment al in de ogen gekeken. Als Hij je eenmaal in de ogen kijkt, dan laat het je niet meer los. Vanaf dat moment was mijn roeping mij bekend.”
“Dat was mijn interpretatie van deze droom.”
Eric schijnt in die periode, zo’n zeventig jaar terug, ook weleens te hebben gezegd dat hij directeur van een weeshuis van misdeelde kinderen zou worden. “Dat was mijn interpretatie van deze droom.”
Gebukt onder onrecht
Visser vertelt dat zijn hart uitging naar de vele mensen op de wereld die gebukt gaan onder onrecht. Dat staat haaks op de God van de Bijbel. “God verdraagt het onrecht op deze wereld niet. Het leed dat de mensen elkaar aandoen, doen we niet elkaar aan, maar we doen het God aan. Stel dat jouw kind mishandeld of misbruikt wordt, dat het jou raakt tot in je diepste wezen. Zo behandelen wij dus God als we anderen slecht behandelen, of gierig zijn. Als christenen dit zouden beseffen, zouden ze zich anders gedragen. Daar ben ik van overtuigd.”
Echter was Eric jong en hij wist niet goed wat hij met het visioen aan moest. In zijn omgeving zag hij niet veel christenen die hem erg inspireerde en hij brak met de kerk. Toen hij 17 was, besloot hij zich op kunst te storten. Hoewel hij de kerk achter zich liet, brak hij niet volledig met God. “Het gekke was dat ik beelden maakten die ontstonden vanuit visioenen. God sprak letterlijk tot mij wat ik moest schilderen.
Toen ik in 1982 op Paasochtend in de Notre Dame zat, kreeg ik daar echt een aanraking met God. Jezus openbaarde zich in een geopend graf. Toen ben ik in de armen van de kerk teruggekeerd.”
Met het schilderen ging het zo goed, dat Eric zelfs het staatsieportret van koning Willem-Alexander mocht schilderen, in opdracht van museum Buren en Oranje. Dat werd met veel tamtam overhandigd door de commissaris van de koningin. Het haalde nogal wat pers. “Ik heb later ook Maxima er nog bij gemaakt. De koning maakte op mij een geïnteresseerde, sympathieke indruk.”
Woord en daad
Toch bleef de roeping om God in woord en daad aan deze wereld te laten zien steeds meer branden in zijn hart. Hij kreeg een visie om straatkinderen in Brazilië onderdak, voedsel en scholing te geven. Om dat te kunnen doen, moest hij letterlijk geld lenen. “Toen ik in de favela van Brazilië rondliep, hoorde ik God duidelijk spreken: ‘stop met schilderen en ga je leven aan deze kinderen wijden.’ Maar als God iets zegt dat je moet doen, geeft Hij er geen gebruiksaanwijzing bij. Je moet het zelf uitknollen. Maar daarin leer je God echt kennen.
We begonnen met twaalf kinderen op een kamertje in een favela in Sao Paulo. Ik had door dat het belangrijkste wat daar ontbreekt, onderwijs is. Als kinderen de halve dag op straat lopen tussen de prostituees en de dealers, dan hoeft het je niet te verbazen dat het fout loopt. Onze projecten waren erop gericht om ze van de straat te halen én onderwijs te geven.
Een buurvrouw gaf zich op als vrijwilligster om les te geven. Daarnaast vond ik kerkgebouwen die wij doordeweeks konden gebruiken. Ik wilde niet samenwerken met NGO’s, want die hingen vaak van corruptie aan elkaar.”
Groot project
Ondertussen zijn de projecten enorm gegroeid en helpen ze nu zo’n 14.000 kinderen, in inmiddels acht verschillende landen. De lesstof is gebaseerd op zeven bijbelse principes.
“We leren de oude verhalen toe te passen in het dagelijkse leven. Hoe bouw je een sterk karakter? Hoe ga je om met zaaien en oogsten? Dat soort dingen. De studenten die het doorlopen hebben, merken hoe sterk het verschilt met de universiteiten van de staat. Juist het bouwen van karakter maakt een groot verschil.
Een onderwijzeres had laatst migraine en toen de leerlingen baden, was alles was. Jezus zei niet voor niets dat de geheimenissen voor kinderen bekend zijn maar voor volwassenen verborgen zijn.”
Het mooie is ook dat kinderen Jezus leren kennen. Sommige kinderen bidden spontaan als iemand een kwaal heeft, en genezing vindt plaats. Een onderwijzeres had laatst migraine en toen de leerlingen baden, was alles was. Jezus zei niet voor niets dat de geheimenissen voor kinderen bekend zijn maar voor volwassenen verborgen zijn.”
Droom in realiteit
Hoe breng je, zoals Eric heeft gedaan, een droom in de realiteit. Hij geeft tips. “Mattheüs 7:21 is heel indringend, Jezus zegt dat niet degenen die zeggen ‘Heere Heere’, het koninkrijk beërven, maar zij die de wil van de Vader hebben gedaan. Je moet het gewoon gaan doen. De Heer zei: ‘mag Ik voor jou zorgen? Geef die hele carrière maar aan mij. Ik ben je Herder en ik zal een dis voor je aanrichten te midden van je vijanden. Maar je moet wel geloven.
Veel mensen lopen rond met ideeën als: ‘Ja, ik wil eigenlijk naar Timboektoe om zendingswerk te doen’, nou doe het! Dan moet je gaan. Als je geen actie onderneemt, dan moet je ook niet zeuren. Vaak helpt het om gewoon die eerste stap te zetten en in afhankelijkheid van God te leven. Dan rolt het zich vanzelf uit. Tegelijkertijd: het leven met God is heel radicaal, hoor. Bij mensen als een moeder Theresa kwam het niet vanzelf aanwaaien.”
Klik hier voor meer informatie over Children Asking en het belangrijke werk dat ze doen.
