Van de buitenkant zag het er mooi uit: een groot huis, een Audi, mooie kleren voor de twee dochters. Maar achter die façade heeft Hanna Driessen te maken met narcisme, misbruik en geweld. Ze zocht een uitweg in de occulte wereld. Volkomen onverwacht ontmoet Hanna Driessen Jezus en begint haar nieuwe leven.
Tekst: Anneke Houtman
“Ik was een heel verlegen, bang, teruggetrokken kind en liep altijd op mijn tenen. Thuis was geen veilige plek. We konden er geen kind zijn. Toen ik op mijn twaalfde met school naar de Efteling ging, heb ik de hele dag alleen in de speeltuin gespeeld, want ik was nog nooit in een speeltuin geweest. Ik heb de hele dag zitten schommelen omdat ik nooit kind had kunnen zijn.
Misbruik zit al generaties heel diep in mijn familie, aan beide kanten. Tot mijn veertiende of vijftiende werd ik misbruikt door familieleden. Mij werd verteld dat het erbij hoorde. Toch heb ik het eens aan een tante verteld. Zij reageerde met ‘Is dat echt waar? Zeg het maar tegen niemand’. Ook een juf en een dokter die ik in vertrouwen nam, ondernamen geen actie. Uiteindelijk heeft mijn vader er op mijn veertiende of vijftiende een eind aan gemaakt.
Occultisme
Vanaf mijn dertiende kwam ik terecht in de occulte wereld. Het begon met horoscopen en tarotkaarten leggen, dromen en handlezen. Ik had er een enorme honger naar. Het werd steeds groter en duisterder. Van een bang meisje veranderde ik in een brutale en verbaal sterke puber. Dat was mijn pantser.
Vanaf mijn zestiende begon ik met blowen en tot mijn dertigste ben ik nooit een dag nuchter geweest. Ik bezocht houseclubs en seksclubs en had een wild leven.
Ondertussen ontmoette ik de vader van mijn twee dochters in een discotheek in Eindhoven. Hij was saai, had een universitaire opleiding, werkte bij een bank. Ik dacht bij hem rust te kunnen vinden en m’n oude leven los te kunnen laten. Dat had ik van huis ook meegekregen: trouw een man met geld en status.
Zelf had ik een nagelstudio en een occulte praktijk aan huis. Ik was reiki-master, coach en healingarts in natuurgeneeskunde. Ook communiceerde ik met overleden mensen, niet wetende dat ik contact had met demonen.
Ik werkte zestig uur per week en gebruikte ook nog drugs. Toch was ik altijd op tijd, ik vraag me af hoe ik het destijds allemaal voor elkaar kreeg. Ik dacht dat ik met de goede dingen bezig was omdat het financieel goed ging, net als vroeger thuis. Maar ik had ptss, trauma’s en een man met narcisme, al had ik toen nog nooit van die term gehoord. En de geschiedenis herhaalde zich, mijn dochters, nu eenentwintig en negentien, groeiden op in een dysfunctioneel gezin en raakten ook beschadigd. Het enige verschil met vroeger was dat ik voor hen vocht.
Ondergedoken
Toen we uit elkaar gingen, bleven de kinderen bij mij. De eerste negen maanden wilde vader de kinderen niet zien, dat waren de beste maanden van ons leven. Iedereen zei: Wat straal jij, wat ben je blij!
Eerst dacht mijn ex dat ons huwelijk nog gered kon worden, maar het liep uit op een vechtscheiding. Dat wist ik van tevoren. Mijn ex had altijd gezegd: ‘Als je ooit weggaat, dan pak ik de kinderen van je af en maak ik je keikapot. Ik weet precies hoe je dat moet doen.’
Omdat er sprake was van een vechtscheiding, kwam Jeugdzorg in beeld. Er kwam een omgangsregeling en mijn dochters moesten een weekend in de twee weken naar vader. Ze gingen er met buikpijn en kotsend heen en kwamen kotsend terug. Omdat ze mijn kinderen niet meer wilden gaan, hield ik ze thuis. Ik kreeg een dwangsom van duizend euro per kind per dag als ik ze niet terugbracht bij vader. Toch dook ik onder, ik wilde mijn kinderen beschermen. De dwangsom liep op tot 85.000 euro en mijn ex legde beslag op mijn huis. De rechter zei erover: ‘Of die mevrouw is knettergek dat ze alles op het spel zet, of ze spreekt de waarheid.’
Na drie weken ondergedoken te hebben gezeten, werd ik gearresteerd. Het was op Witte Donderdag, voor mij de zwartste dag uit mijn leven.
Mijn kinderen gingen eerst drie maanden naar een pleeggezin en daarna naar het hol van de leeuw: hun vader, al wilde die de meiden niet eens hebben. Maar Jeugdzorg vond dat hij ze moest opnemen in zijn huis omdat hij zoveel moeite had gedaan om ze bij mij weg te halen. De politie heeft af en toe aan de deur gestaan vanwege huiselijk geweld maar kon niks doen omdat Jeugdzorg erbij betrokken was.
Nieuwe naam
In 2008 gebeurde er iets bijzonders. Ik hoorde ik een stem spreken: ‘Ik geef je een nieuwe naam: Hanna Driessen’. Tot die tijd heette ik Helen, met ‘hel’ erin. Wie wil dat nu, ik had er al mijn hele leven niets mee. Ik zocht meteen de betekenis van Hanna op: ‘God heeft u begenadigd’. Achteraf zie ik daar Gods hand in maar toen dacht ik dat het vanuit de spirituele wereld kwam.
Ik kreeg een relatie met een goede, liefdevolle man. In 2012 kreeg mijn lieve partner een hartaanval en hij overleed. Het jaar ervoor was ik mijn kinderen kwijtgeraakt. Toen wilde ik niet meer leven. Mijn moederhart was verscheurd. Tijdens een wandeling in 2013 heb ik het uitgeroepen: ‘God, als U bestaat, laat dan een dikke boom op me vallen.’
Ineens moest ik naar de wc, dat hoefde ik anders nooit als ik onderweg was. Ik zag een gebouw en liep er binnen. Het bleek een kerk te zijn. Doordeweeks kon je er koffiedrinken en lunchen. Daar ben ik radicaal tot bekering gekomen.
Dat loste mijn problemen niet meteen op. Ik kon niks meer voelen, ik was meer dood dan levend. Jarenlang had ik een burnout, ik lag halve nachten wakker. Wel was ik heel hongerig naar God. Ik bezoht heel veel conferenties, waaronder een Vaderhartweek in Praag. Daar heb ik een week lang zitten janken. Dan moet je je rotzooi opruimen. Ik heb heel m’n leven met demonen gecommuniceerd. Zelfs na mijn arrestatie zat ik in de cel met een tampon te pendelen: ‘ga ik de gevangenis in of niet?’
Getuigenis
Nu ik Jezus volg en naar Zijn herstel verlangde, moest ik mijn familie ook vergeven. Eerst weigerde ik, zo verbitterd was ik. Maar God heeft door alle bijbelstudies, pastoraat en conferenties aan mijn karakter gewerkt. Toen kon ik vergeven vanuit mijn hart. Dat is de enige manier om zelf vrij te komen. Ik kan nu zeggen dat ik genezen ben. Dat gebeurde laagje voor laagje. Ik heb het contact met mijn ouders verbroken. Het contact met mijn dochters is goed, ze delen alles met me, heel mooi.
Als kind liet God me ook al zien dat Hij mijn verhaal zou gebruiken via een boek en een scherm. Ik dacht dat dat een tv-scherm moest zijn, maar het bleken social media te zijn. Op Facebook deelde ik twee jaar geleden mijn getuigenis en daar kreeg ik ontzettend veel respons op. Toen zei God tegen me: ‘Begin een stichting met de naam Hanna’s Healing House’. Dat heb ik gedaan.
Veel mensen worstelen met een verleden van misbruik of met onvergevingsgezindheid. Elke woensdag behandel ik een onderwerp online. Er kijkenmensen die nieuwsgierig en gelovig zijn en mensen die niks met het geloof hebben. De thema’s die ik bespreek, hoor je niet in alle kerken. Mensen willen graag een oorstrelende boodschap, maar ik houd van de radicale, zuivere waarheid. Jezus veranderde water in wijn, Hij deed geen water bij de wijn. Verder organiseer ik diensten en doop ik mensen.
Als kind had ik al een droom: ik wil kinderen en moeders die slachtoffer zijn van misbruik, opvangen. Een permanente plek van hulp, opvang, gebed en counseling. Door mijn nare ervaringen met Jeugdzorg is mijn droom vervaagd. Ik wacht op God tot Hij de droom nieuw leven inblaast.
Hij heeft nieuw leven gegeven. Van een leven van misbruik, seks, drugs, houseclubs, drank, anorexia, dwangmatige stoornissen, automutilatie (zelfbeschadiging) en boulimia heeft God me volledig bevrijd. Hij haalde mij uit het rijk van de duisternis en zette me in Zijn hemelse Koninkrijk. Het is echt Gods glorie en genade dat ik met mijn verknipte verleden, helemaal ben hersteld. Daar ben ik zo dankbaar voor. Nu wil ik anderen helpen om hun vrijheid te vinden.”
Hanna Driessen deelt haar hele getuigenis op Facebook:
Link naar de facebookpagina van Hanna Driessen waar ze ook haar online-uitzendingen doet: https://www.facebook.com/hanna.driessen.39