Ondanks de aandoening PCOS waarmee Ilonca gediagnosticeerd was, werden Tim en zijn vrouw (beiden 25 jaar) zwanger. Tim: “De hand van de Heer rust op Hannah, dat hebben we in de zwangerschap gezien én na de geboorte.” Het was spannend toen Hannah werd geboren: “De dokters dachten dat er sprake was van een infectie of aandoening.”
Als Ilonca in 2020 de diagnose PCOS krijgt, valt haar droom in duigen om eens op een natuurlijke manier moeder te worden: ze heeft geen eisprong waardoor ze niet ongesteld wordt. De enige manier om in de toekomst kinderen te kunnen krijgen, is via een medisch traject. Tim: “Een paar weken na de diagnose ging ze naar een Bidden & Vasten conferentie.” Tijdens de genezingsdienst had ze niet echt de behoefte om daarvoor te laten bidden, totdat er een meisje naar haar toe kwam die vroeg wat ze voor haar kon doen. “Het meisje legde een hand op haar buik en op dat moment voelde Ilonca deze helemaal warm worden. De volgende ochtend was ze voor het eerst in 1,5 jaar ongesteld.” Tim en Ilonca – op dat moment in verkering – geloofden dat God haar had genezen. “En toch ga je dan vanuit menselijk perspectief kijken. We begonnen te twijfelen of ze echt wel volledig was genezen.”
“Je gaat een goede moeder zijn”
Toen het stel vorig jaar september trouwde, begonnen ze serieus te praten over het krijgen van kinderen. Als Ilonca met een paar vriendinnen op stap gaat, vraagt een van hen haar: ‘Ben je zwanger?’ “Dat was heel random, omdat we nog van niets wisten.”
Eind oktober komt er iemand naar het stel toe, tijdens een dienst van Roots. Hij geeft aan: ‘Mij is geleerd hier heel voorzichtig mee te zijn, maar ik heb toch het idee dat ik het moet delen. Ik heb het idee dat God je wil zeggen dat je een goede moeder gaat zijn.’ “We wisten dat er meer achter dit woord zat. Iets later bleek dat we zwanger waren.”
Toen het stel er wel achter kwam, was de eerste persoon met wie het nieuws gedeeld werd de zus van Ilonca. “De volgende ochtend belde ze ons op dat ze een droom had gehad waarin ze zag dat we haar ‘Hannah’ moesten noemen.”
Mijn nichtje zei: ‘Ik vind Hannah een mooie naam’
Die naam …
“Zelf vond ik ‘Sophie’ een heel mooie naam. Ik had ook echt het gevoel dat God die naam op mijn hart legde.” En toch wordt er in totaal zes verschillende keren – door verschillende mensen die niets met elkaar te maken hebben – geprofeteerd over de naam ‘Hannah’. Een van de mensen is het nichtje van Tim dat op dat moment net 3 jaar oud is. “Mijn zus vroeg aan haar wat ze een mooie naam vond voor haar toekomstige nichtje. Ze noemde daarbij een hele lijst met meisjesnamen, zonder de naam Hannah te noemen. Maar mijn nichtje zei: ‘Ik vind Hannah een mooie naam,’ terwijl ze niemand om zich heen heeft die zo heet.” De zwager vindt het moment zo bijzonder, dat hij het opschrijft op een briefje. Dit briefje bewaart hij in zijn telefoonhoesje zodat hij achteraf kan kijken of het klopte wat het meisje had gezegd.
“Op een gegeven moment waren er drie mensen naar ons toe gekomen met de naam ‘Hannah’. Ik was zo aan het twijfelen, dus ik bad: ‘Heer, als ze Hannah moet heten, laat dat dan op dat briefje staan.’ Toen een vierde persoon naar me toe kwam, heb ik mijn zus direct geappt en gevraagd naar dat briefje, dat mijn zwager had ingevuld. En inderdaad, op het briefje stond de naam ‘Hannah’.” Het meisje zou de naam ‘Hannah’ krijgen. “Daarvan waren we al helemaal zeker toen we de betekenis van de naam opzochten: ‘Haag van bescherming’. ‘Beschermd door God, beschermend voor anderen.’”
Dan wordt je kind meegenomen, aan de zuurstof gelegd; ze krijgt een infuus en hartbewaking. Je kunt op dan alleen maar kijken en bidden of God ingrijpt.”
“De hand van de Heer rust op haar”
Tijdens de zwangerschap dacht Tim vaak aan de tekst uit Jesaja 61: “De hand van de Heer is op Hem, Hij heeft Mij geroepen (…)” Een tekst die hen helpt vertrouwen als het leven van Hannah opeens heel kwetsbaar lijkt te zijn. “Toen ze werd geboren reageerde ze helemaal niet. Ze nam te weinig zuurstof op en werd helemaal paars. Dan wordt je kind meegenomen, aan de zuurstof gelegd; ze krijgt een infuus en hartbewaking. Je kunt op dan alleen maar kijken en bidden of God ingrijpt.” (lees verder onder afbeelding)
Na verloop van tijd is de saturatie van 45% naar 80% gestegen. “En toen daalden de waarden opeens weer sterk. Dat is niet gebruikelijk in deze situaties. De artsen dachten aan een aandoening of infectie. Ze kreeg preventief antibiotica en we vroegen vrienden en familie om voor haar te bidden.” Binnen vierentwintig uur ademde Hannah zelfstandig en nadat de antibioticakuur was afgerond, mocht het gezin naar huis.
Tim: “Het was niet leuk om in het ziekenhuis te zijn. Maar het was voor ons een kans om terug te kijken naar wat God gedaan heeft in Hannah’s korte leventje én de tijd voor haar geboorte. Zijn hand is op haar leven en we geloven dat God haar geroepen heeft om grote dingen te doen.”
