Onlangs organiseerden Ruach Profetenschool en There is More een seminar dag met Ken Fish met als thema “bouwen aan een doorgaande beweging van God.” Dit artikel is daar een korte weergave van.
In de geschiedenis zijn er veel bewegingen van God geweest, helaas duurden die in veel gevallen ook niet lang. Gelukkig zijn er ook voorbeelden van bewegingen die wel lang hebben geduurd. Een voorbeeld is die van de gebedsbeweging in Cluny in Frankrijk. Deze begon in 910 en eindigde ongeveer 200 jaar later, ten tijde van de oproep voor de eerste kruistocht in 1095. Ook in de Joodse geschiedenis zijn er zulke bewegingen geweest.
Tekst: Jan-WIllem Meijer
Een moderne equivalent hiervan is kerk planten, daarmee raakt een beweging meer gevestigd. Er zijn kerkelijke denominaties die hier min of meer per ongeluk in terecht zijn gekomen, anderen hebben er bewust voor gekozen. Moderne voorbeelden zijn Vineyard, C3 en Hillsong. “De beste manier om te evangeliseren is om kerken te planten.” John Wimber.
We zien in de bijbel ook een ander type bewegingen. Jeremia leek minder te geven om het priesterschap (het leven van de kerk) dan de last die de Heer hem had gegeven. De profeet Agabus in het nieuwe testament lijkt geen rol als oudste of voorganger te hebben maar volledig te worden geleid door de Heilige Geest, net als Fillipus de evangelist. Dit soort van bewegingen is wellicht het best te vergelijken met katholieke ordes zoals we die vandaag de dag nog kennen. Wellicht ben je niet in alles eens met de katholieke kerk maar ze bestaat al bijna 2000 jaar dus we kunnen er zeker iets van leren. Franciscus van assisi stichtte zijn order rond 1208 die nog steeds bestaat, in hedendaagse charismatische begrippen zouden we hem kunnen duiden als een ziener-profeet. In dezelfde tijd ontstond de orde der Dominicanen door Dominicus Guzmán die wij misschien zouden omschrijven als een nabi profeet. Samengevat zie ik twee manieren om een beweging van God meer gevestigd te zijn raken: door orders als die van Franciscus en door kerkplanting.
De beweging van God door Terach en Abram
In Genesis 11 vanaf vers 25 lezen we over de nakomelingen van Terach. Terach vertrok uit zijn vaderland Ur, het lijkt erop dat hij een roeping van God heeft ervaren. Helaas heeft Terach al bij zijn leven, het lijkt zelfs al vrij vroeg, zijn zoon Haran zien overlijden. Natuurlijk is het buitengewoon ingrijpend om als ouder je kind te zien overlijden en het lijkt of Terach hier niet overheen heeft kunnen komen. De familieclan is blijven hangen op een plaats die zij naar Haran hebben genoemd. Terach heeft niet verder kunnen trekken en is uiteindelijk in Haran overleden. Bewegingen van God sterven vaak in teleurstellingen, spijt en berouw en verkeerde prioriteiten. Een beweging van God is een kwetsbaar iets en erg gevoelig voor kwesties op het gebied van menselijke relaties. Mensen kunnen hun gevoel voor hun roeping kwijtraken, en verliezen en pijn kunnen overweldigende tegenslagen veroorzaken. Hoogstwaarschijnlijk is Terach met een leegte aan het eind van zijn leven gekomen, hij heeft zijn bestemming gemist.
Genesis 12
In Genesis 12 zien we dat God spreekt tegen Abram om zijn land te verlaten, het land dat is genoemd naar zijn broer Haran. Nachor lijkt wat afstand te hebben genomen, hij blijft daar achter, mogelijk ook vanuit teleurstelling. Vanaf dat moment maakt hij niet echt meer deel uit van de erfenis die God wil geven. De leer die wij kunnen trekken is: neem nooit afstand, blijf er altijd vol voor gaan. Hier zegt God tegen Abraham: “Ik zal jouw naam groot maken,” en dus niet die van zijn vader. De volgende woorden zijn bekend komen te staan als de zegen van Abraham, en die reikt tot alle volken! Het volgen van God houdt risico’s in. Je weet niet waar je heengaat. We moeten openstaan om nieuwe richting te ontvangen. Er zijn drie dingen die een groot risico met zich meebrengen om ons te stoppen: 1. De prijs op het gebied van menselijke relaties, 2. Risico’s, bijvoorbeeld financieel en 3. Het onbekende waar we naartoe trekken.
Vervolgens staat er in het Engels heel mooi in Genesis 12 vers 4: Dus Abram ging. Als Abram vanuit Haran op reis gaat is hij vijfenzeventig jaar oud. Goed mogelijk dat zijn vader nadien nog 150 heeft geleefd. Hij laat zijn vader achter en zoekt naar het plan van God en dat maakt hem tot een profeet. In Hebreeën 11:10 staat dat hij de stad met fundamenten verwachte, zijn geloof is het fundament van de beweging die hij startte.
De essentie van een doorgaande beweging van God
Gelukkig wie bij U hun toevlucht zoeken,
met in hun hart de wegen naar U.
Trekken zij door een dal van dorheid,
door hen verandert het in een oase;
rijke zegen daalt als regen neer.
Steeds krachtiger gaan zij voort
om in Sion voor God te verschijnen.
(Psalm 84:6-8)
Dit is de kracht en de essentie van een doorgaande beweging van God. We gaan door, ook door verdriet en moeite. We gaan door, steeds krachtiger tot we bij Hem in de hemel zullen zijn, het einddoel van onze roeping. #Key1 Abram was ontvankelijk voor God en voor nieuwe richting. Wij moeten ook ontvankelijk zijn voor nieuwe richting van God. Als we moeten kiezen tussen wat mensen willen en wat de Geest van God wil, moeten we altijd voor het laatste kiezen. In Genesis 12:7 lezen we: “maar de HEER verscheen aan Abram en zei…” Nachor raakte gedestabiliseerd door de omstandigheden maar Abram gehoorzaamde. Het gevolg was dat God tegen hem sprak en hem ontmoette. Abram bouwde altaren, gedenkplaatsen voor de ontmoetingen met God. En toch moeten we weer verder.
In de kerkgeschiedenis kennen we ook altaren, zoals Hernhut waar de gebedsbeweging van de Moraviërs was. Maar altaren kunnen monumenten worden, oftewel dode geschiedenis. Bewegingen kunnen ook kerken worden, zoals Vineyard met John Wimber, hun verlangen was om een altaar te bouwen dat de aanwezigheid van God zou behouden.
#Key2 Er is geen doorgaande beweging van God zonder je eigen leven neer te leggen. Zie af van je eigen belangen, weersta elke vorm van controle. Ga niet je eigen wil opleggen, het is niet de bedoeling dat wij gaan regeren. Jezus moet regeren. Dit waarom Jezus de kas bij Judas in bewaring gaf, om de vijand te laten zien dat hij niet wilde controleren. We lezen in Genesis 13:11 “Toen koos Lot voor zichzelf…” Lot koos voor zichzelf en Abram moest terug naar zijn fundament, waar het allemaal begon. Gaat het om God of om onszelf? Wij als vaders in het geloof moeten opkomende leiders confronteren in liefde: “Wat ik zie als ik naar jou kijk ben ik bezorgd dat…” Er zullen altijd mensen zoals Lot om ons heen zijn. Wat Lot deed was niet okay. Hij was Abram’s neef en heel vertrouwd met hem maar hij had geconfronteerd moeten worden. Er zijn heel, heel veel leiders in het lichaam van Christus die het niet volhouden tot het einde. Abram ontving datgene waar hij niet naar op zoek was omdat hij zocht wat hij niet kon zien! Als jij Gods prioriteiten tot jouw prioriteiten maakt, zal God jouw prioriteiten tot Zijn prioriteiten maken (2 Kron. 15:1-2).