Janneke Plantinga is sinds het najaar 2022 de nieuwe directeur van het Evangelisch Werkverband. Ze volgt hiermee Hans Maat op, die de lakens flink opschudde en veel PKN’ers in contact bracht met het vuur van God. Waaronder Janneke zelf. Tegelijkertijd was de (geestelijke) strijd ook groot. Hoe gaat Janneke Plantinga nu verder? “We willen hier geen afstand van nemen, maar wel kijken hoe we dit kunnen integreren binnen de PKN. In die zin bewegen we terug naar de PKN.” Ze legt uit wat dit inhoudt, en wat het betekent voor de ‘radicaliteit’ van het EW.
Als eerst vertelt Janneke Plantinga over de invloed die haar voorganger Hans, en de beweging There is More die hij opzette, had op haar eigen leven. Het zorgde voor een flinke omslag. “Ik kom zelf uit de PKN, een traditionele kerk. Een fijne gemeente, maar weinig aandacht voor en onderwijs over de werking van de Geest. Zelf had ik een sterk geloof en ik twijfelde nooit aan God. Wel bestond mijn leven uit gescheiden werelden: de kerk, mijn werk of het gezin waren allemaal apart. Ik betrok God bijvoorbeeld niet in mijn werk.”
“Samen met een paar kerkgangers starten ze een pioniersplek, voor “afgehaakte” tieners en hun ouders”
Janneke’s kinderen waren steeds minder enthousiast om mee te gaan naar de kerk. Dat zorgde voor een zoektocht bij haar. “Samen met een paar kerkgangers starten ze een pioniersplek, voor “afgehaakte” tieners en hun ouders . De begeleider zei: ‘Wat zegt God, wat jullie moeten gaan doen?’ Met het luisteren naar Gods stem hadden ze geen ervaring maar gaandeweg begon dat haar te triggeren. Vervolgens werd ze door de pioniersbegeleider getipt om naar de eerste de There is More-conferentie van het Evangelisch Werkverband te gaan.
“Ik ben daar heel sterk aangeraakt door God. Ik was zo verrast dat die krachtige ervaring met God mogelijk was, het verraste mij dat God zich zo krachtig wilde laten zien. Ik was dit totaal niet gewend, in mijn gemeente had ik nooit iets dergelijks meegemaakt.”
Wat was de impact van deze aanraking?
Janneke is boeken gaan lezen over het werk van de Heilige Geest en gaf God een grotere plek in haar leven. “Hij speelde geen rol meer, maar Hij werd de Regisseur. Ik moest leren om God de regie te geven. Ik ben ook veel meer gaan bidden en zag dat dit op veel plekken transformatie bracht. Als eerst in mezelf, ik had een geloofsvernieuwing te pakken.
Ook mijn kinderen werden weer enthousiast. We gingen samen op een pioniersplek het geloof beleven/uitleven. We gingen naar de achterstandsbuurt om daar de liefde van God aan de mensen te laten zien. Het werd steeds mooier!”
Janneke Plantinga had ook een eigen kinderopvangorganisatie die begonnen was in 2009 vanaf de start flink groeide. Met name door samenwerking met scholen kwam het in stroomversnelling. Totdat God duidelijk sprak om het bedrijf te verkopen. “Ik heb flink geprotesteerd, omdat ik er zoveel inspanning in had gestopt. Maar uiteindelijk, nadat ik op verschillende manieren bevestiging had gekregen, wist ik: ik moet ‘ja’ zeggen tegen God. Ik begon ook te beseffen dat het bedrijf een directeur nodig had die zou kunnen doorbouwen en dat ik toe was aan een nieuwe uitdaging.”
Uiteindelijk – via andere functies die je ook nog had gedaan – kwam het Evangelisch Werkverband aankloppen….
“Nou, daar had ik helemáál geen zin in. Dat was geen dankbaar werk. Ik zag wat Hans Maat allemaal over zich heen kreeg. Ik wilde niet dat mijn stoelpoten steeds weggezaagd zouden worden.”
Toch bleven ze haar benaderen, inmiddels ook de voorzitter van het bestuur. “Toen zei ik: ‘Oké, ik neem het serieus. Ik ga er komende week elke dag een uur voor bidden, en God moet dan maar duidelijk maken of dat mijn plek is of niet.” Uiteindelijk vielen veel puzzelstukjes op de juiste plek en wist Janneke dat ze het moest doen. Ook de vrijwilligers en het team waren enthousiast over nieuwe plannen.
Inmiddels is Janneke Plantinga gestart. “Het is zeker geen makkelijke functie, maar ik ben begonnen met investeren in relaties. Ik ben een dienend leider, ik ben niet de persoon die veel op het podium staat. Mijn voorganger was echt een ‘fire starter’ die mensen meenam, maar wij willen nu verder gaan met de grote meerderheid. De PKN’ers die het lastig vinden om handen en voeten te geven aan het charismatische geluid.
Ik denk dat we nog steeds even radicaal zijn, en dat wij ook radicaler zullen worden.”
Hans was begonnen bij de PKN en eindigde bij het charismatische. En naar dat charismatische is veel honger, maar veel mensen weten niet hoe ze dit praktisch moeten maken in hun leven. Door te beginnen met mensen te leren Gods stem verstaan op een nieuwe manier die ook gericht is op discipelen maken. Dus niet 3 trainingsavonden en vervolgens door met het leven. Maar mensen helpen om het gelijk in praktijk te brengen, te integreren in hun leven. Zo helpen we mensen een stap verder. Dit zal vooral in kleine groepjes plaatsvinden.”
‘Terugbewegen naar de PKN’ klinkt heel bijzonder, tegelijkertijd had het ‘charismatische’ EW ook erg veel impact op de PKN – wat is voor jullie de reden daar niet in die mate op verder te gaan?
“We zijn heel blij met de koers die is ingezet, maar we willen wel kijken naar de mainstream die niet zo goed weten hoe ze verder moeten. Als je in veel kerken het woord ‘profetie’ gebruikt, vinden ze dat al heel spannend. We passen liever de taal iets aan, zodat mensen het makkelijker ontvangen.
Ook nu richten we ons op de mensen die hongerig zijn. We trekken niet aan een dood paard. Ik denk dat we nog steeds even radicaal zijn, en dat wij ook radicaler zullen worden. Jezus was ook radicaal, dus in die zin verandert er niks. Wel geloof ik dat er nog een stukje wantrouwen weggenomen kan worden. Er komt een mooie tijd aan!”
