Zestien jaar geleden belandde Leen van Slooten in een rollercoaster. Er werd prostaatkanker bij hem geconstateerd in agressieve vorm. Later kwamen er zelfs uitzaaiingen. Maar bij de pakken neerzitten wilde hij niet. “Het is lichamelijk best zwaar, maar ik strek me elke dag uit om opnieuw verfrist te worden door God. Het is Zijn genade dat ik er nog ben.” Van Sloten neemt ons mee in de ups en downs van het leven dat hij leidt.
Leen en zijn vrouw zijn zeer actieve mensen in het koninkrijk van God. Naast asielzoekerswerk, zijn ze actief met prayer station en de bus The Kings Coach. Daarnaast leiden ze momenteel een huiskerk en is Leen zeer actief bij de nazorg bij Opwekking.
Je zou bijna denken dat hij als 75-jarige geen enkel fysiek ongemak heeft. Maar dat blijkt niet helemaal zo te zijn. Hij vertelt: “Je gaat door diepe dingen heen en mijn vrouw heeft ook veel vervelende dingen meegemaakt. Maar door alles heen, zie je de kracht en liefde van God werken. Dat houdt je ook op de been.
Zestien jaar geleden werd er kanker geconstateerd bij mijn broer en toen zei mijn vrouw en mijn vier dochters: ‘Laat je ook eens controleren.’ Toen ben ik een bloedonderzoek gaan doen en bleek ik hoge psa-waarden te hebben. Daar kwam de diagnose prostaatkanker uit in agressieve vorm. Dat was natuurlijk enorm schrikken. Het is nu bijna zeventien jaar geleden.
“Ik moest naar het Antony van Leeuwenhoek-ziekenhuis en kreeg daar 33 bestralingen.”
Ze hebben toen besloten om mijn prostaat te verwijderen. Na een half jaar stegen de waarden en bleek ik uitzaaiingen te hebben. Dan staat je leven op z’n kop. Ik moest naar het Antony van Leeuwenhoek-ziekenhuis en kreeg daar 33 bestralingen.”
PSA-waarden
Het leek even te helpen, maar na een half jaar stegen de PSA-waarden opnieuw. Je denkt dan wel: ‘Heer, wat is dit allemaal?’, vertelt Leen. Hij kwam op zijn 59e in de ziektewet terecht, omdat hij niet kon werken wegens de bestralingen. Chemo wilde hij echter niet nemen. “Mijn vrouw had ook een ongeluk gehad en chemo zou een te zware belasting zijn. Toen hebben ze besloten om mij medicatie te geven.
Elke dag als ik de medicatie inneem, bid ik: ‘Heer, we zegenen de medicatie en we plaatsen het onder Uw bloed.’ Ik heb geen bijwerkingen en het gaat eigenlijk heel goed. De PSA-waarden zijn laatst ook weer gezakt. Dat vinden ze in het ziekenhuis toch ook bijzonder. Ik vertel hun dat veel mensen voor ons bidden. God houdt me in leven.”
Actief
Bij de pakken neerzitten is geen optie voor Leen en zijn vrouw. Ze reiken volop uit naar andere mensen en delen uit van wat God hun heeft gegeven. “Lichamelijk zijn we best actief hoor. Maandag zijn we nog in Amsterdam geweest met de ‘soepbus’ van het Leger des Heils. Nou, we delen niet alleen soep uit, maar complete maaltijden. We leren de mensen kennen en bouwen vertrouwen en een relatie op.”
“Elke keer heb ik het nodig om te zeggen: ‘Heer, ik leg alles onder Uw controle, ik blijf geloven.’ “
“Ik ben vol geloof en vertrouwen, maar soms gaat je denken wel met je aan de haal rondom je ziekte. Dat is de strijd in je gedachtewereld, maar ik wil staan op de beloften van God. Het bijzondere is dat bij de eerste uitslag een vriend van mij zei: ‘Je zal leven in het land der levenden, en Mijn wonderen vertellen.’ Mijn schoonmoeder zei het vervolgens ook en mijn dochter ook. Drie keer exact dezelfde bijbeltekst! Dat is heel bijzonder. Het heeft mij geholpen om vast te houden aan Gods beloften. Het bouwt je geloofsleven.
Ik wil niet stil blijven zitten. Elke drie maanden ga ik naar het ziekenhuis ter controle. Elke keer heb ik het nodig om te zeggen: ‘Heer, ik leg alles onder Uw controle, ik blijf geloven.’ Elke keer helpt God mij er doorheen en merk ik dat Zijn vrede mij er bovenuit tilt.”
Evangelie verspreiden
Ondanks alles blijft Leen actief om het evangelie te verspreiden. “Ondanks waar ze zelf doorheen gaat, is het belangrijk om anderen te blijven bemoedigen en versterken. Van Hem getuigen. Dan word je zelf ook opgebouwd. Ik zie dat God werkt en de Heilige Geest mensen aanraakt, ondanks mijn eigen beperkingen.
Mijn grote voorbeeld is Jan-Sjoerd Pasterkamp. Ik heb altijd nauw contact met hem gehad. We hebben samen veel meegemaakt, zelfs in die mate bewoog Gods Geest dat mensen onder de kracht van God op straat lagen in Amsterdam. Hele mooie dingen! Maar Jan-Sjoerd bleef altijd doorzetten, ondanks de fysieke uitdagingen waar hij doorheen ging.”
Knop omzetten
Leen vertelt tot slot hoe hij de knop omzet. “Ik zal een voorbeeld geven over de afgelopen Pinksterconferentie. Ik voelde me vermoeid en kwetsbaar en dan is het niet makkelijk om daar in de drukte te zijn. Maar ik besloot om dienstbaar te zijn en te gaan ondersteunen.
Ik ging er moe naartoe, maar ik kwam fit terug. Mijn accu was weer gevuld. Dat is een wonder! Mijn dagelijkse gebed is: ‘Heer, dankuwel voor deze dag en de kracht die U geeft. Wilt U mij opnieuw weer verfrissen?’ Je hebt elke dag Gods verfrissing nodig!”
wat een bemoediging!