Het is #zondag, einde van de middag. Ik zit op ons terras en denk na. Ik denk terug aan het mannenweekend, dat we mochten hebben. Ik denk na over wat de afgelopen tijd tegen me gezegd is. Eén van de dingen was: ‘𝘖𝘯𝘵𝘴𝘱𝘢𝘯 𝘦𝘯 𝘰𝘯𝘵𝘷𝘢𝘯𝘨.’ Dat is de afgelopen tijd meerdere malen herhaald: ‘𝘖𝘯𝘵𝘴𝘱𝘢𝘯 𝘦𝘯 𝘰𝘯𝘵𝘷𝘢𝘯𝘨.’ En eerlijk? Ik kon er niet zoveel mee. De drukte van alledag slokte me op. Hoe kon ik dan een moment vinden om te ontvangen door te ontspannen? En wat betekende het eigenlijk?
Zo ging ik vrijdagmiddag naar het mannenweekend. Het weekend waar ik zelf een stukje van de organisatie doe. Het weekend waar ik me verantwoordelijk voor voel. Toen ik naar het weekend onderweg was, ervoer ik strijd. Ik was gefrustreerd. Ik had er opeens geen zin in. De gesproken woorden bleven hangen: ‘𝘖𝘯𝘵𝘴𝘱𝘢𝘯 𝘦𝘯 𝘰𝘯𝘵𝘷𝘢𝘯𝘨.’ Makkelijker gezegd dan gedaan.
Gaandeweg de middag en de avond daalde het besef: Ik moet he-le-maal niks. Het is niet van mij afhankelijk. Ik mag het loslaten. God doet het en Hij zegt: ‘𝘓𝘢𝘢𝘵 𝘔𝘪𝘫 𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘔𝘪𝘫𝘯 𝘨𝘢𝘯𝘨 𝘨𝘢𝘢𝘯. 𝘋𝘰𝘦 𝘫𝘪𝘫 𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘳𝘶𝘴𝘵𝘪𝘨 𝘢𝘢𝘯. 𝘐𝘬 𝘧𝘪𝘬𝘴 𝘥𝘪𝘵.’ Zo mocht ik stukje bij beetje alles loslaten. Het was alsof ik een koffer of rugzak na vakantie leegmaakte. Er kwam rust. Deze rust bleef. Jezus herhaalde de woorden, die Hij eerder sprak – Marcus 6:31a HTB:
‘‘𝘒𝘰𝘮, 𝘸𝘦 𝘨𝘢𝘢𝘯 𝘯𝘢𝘢𝘳 𝘦𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘪𝘭𝘭𝘦 𝘱𝘭𝘢𝘢𝘵𝘴, 𝘥𝘢𝘯 𝘬𝘶𝘯𝘯𝘦𝘯 𝘸𝘦 𝘦𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘦𝘵𝘫𝘦 𝘶𝘪𝘵𝘳𝘶𝘴𝘵𝘦𝘯.’ …’
Meegenomen
Jezus nam me mee. Net zoals Hij Zijn volgelingen toen meenam. Ze kwamen bij Jezus. Vol verhalen. Vol van wat ze hadden mogen doen. Nu was het tijd om niets te doen. Nu werd het tijd om met Jezus te relaxen. Weet jij wat het is om met Jezus te chillen? Of herken jij je meer in het begin van mijn verhaal en zeg je: ‘Chillen met Jezus? Geen idee hoe dat moet!’
Echt: Jezus nam me bij de hand. Hij liet me liggen op een bankje in de zon. Hij liet me liggen in het gras. Hij liet me lachen bij het kampvuur. Ik hoefde niets te doen. Zelfs niet te wandelen, waar ik zo van geniet. De wandelingen waar Hij tegen me spreekt. En nu? Ik mocht met Jezus mee. Ik was met Hem op een eenzame plek en rustte een beetje uit. Daar gebeurde het.
Jezus sprak. Ik hoefde Hem niets te vertellen – zoals Zijn volgelingen deden en ik ook gewend was om te doen. Natuurlijk genoot Jezus van de verhalen van Zijn volgelingen. Natuurlijk luisterde Hij graag naar mijn gedachten. Maar nu was het tijd voor iets anders. Hij werkte. Ik ontspande. Hij gaf. Ik ontving. Zaterdagavond leidde Hij mijn gedachten naar deze tekst van David – Psalmen 27:4 NBG51
‘𝘌é𝘯 𝘥𝘪𝘯𝘨 𝘩𝘦𝘣 𝘪𝘬 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘏𝘦𝘳𝘦 𝘨𝘦𝘷𝘳𝘢𝘢𝘨𝘥, 𝘥𝘪𝘵 𝘻𝘰𝘦𝘬 𝘪𝘬: 𝘵𝘦 𝘷𝘦𝘳𝘣𝘭𝘪𝘫𝘷𝘦𝘯 𝘪𝘯 𝘩𝘦𝘵 𝘩𝘶𝘪𝘴 𝘥𝘦𝘴 𝘏𝘦𝘳𝘦𝘯 𝘢𝘭 𝘥𝘦 𝘥𝘢𝘨𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯, 𝘰𝘮 𝘥𝘦 𝘭𝘪𝘦𝘧𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘩𝘦𝘪𝘥 𝘥𝘦𝘴 𝘏𝘦𝘳𝘦𝘯 𝘵𝘦 𝘢𝘢𝘯𝘴𝘤𝘩𝘰𝘶𝘸𝘦𝘯, 𝘦𝘯 𝘰𝘮 𝘵𝘦 𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳𝘻𝘰𝘦𝘬𝘦𝘯 𝘪𝘯 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘵𝘦𝘮𝘱𝘦𝘭.’
David was koning. Als één iemand opgeslokt werd door de drukte van alledag, was hij het wel. David wist wat het was om te ontspannen en te ontvangen. Hij wist ook hoe dat moest. Hij wilde bij de Heer in de buurt zijn. Hij wilde ervan genieten hoe prachtig en hoe vriendelijk Hij is en om Hem te leren kennen. Dat was echt het enige dat David wilde! Daar wilde hij álle dagen van zijn leven zijn!
En ik? Ik begon langzaam te wennen aan mijn nieuwe plaats. Ik genoot van de rust, de ontspanning en alles wat Jezus me aanreikte. Hij sprak. Ik luisterde. Hij gaf. Ik pakte aan. Hij sprak door de mannen om me heen. Hij gaf mij woorden en herinneringen aan Bijbelgedeelten, die ik lang (of langer) geleden had gelezen. Hij herinnerde me aan de tekst over Samuël die in het huis van de Heer overnachtte. Dat kun je lezen in 1 Samuël 3:3. Zou Samuël het zijn geweest die David uitdaagde om dáár te zijn en hem inspireerde tot het schrijven van Psalm 27:4?
Moegestreden
Ik herinnerde me dat ik lang geleden sprak tot een groep mannen, waar ik mocht spreken. Opeens kwam dit in mijn gedachten. Eén van de personen waarover ik sprak was Elia. Elia was er klaar mee. Hij was druk geweest. Hij had voor God gestreden. Hij was moe. Hij was er he-le-maal klaar mee. Hij had alles gedaan, wat hij kon. Hij had niks meer te geven. Hij zei: ‘𝘐𝘬 𝘩𝘦𝘣 𝘩𝘦𝘦𝘭 𝘦𝘳𝘨 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘣𝘦𝘴𝘵 𝘨𝘦𝘥𝘢𝘢𝘯 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘜…’
Ik herken dat wel. Misschien jij ook wel? Je doet je best. Je spant je tot het uiterste in. Je geeft alles wat je hebt. En dan komt er opeens iemand die zegt: ‘Ontspan en ontvang.’ Ga toch weg met je ontspan en ontvang! Zie je dan niet dat het niet goed gaat? Zie je dan niet dat alles tevergeefs is? Elia zei het zo – 1 Koningen 19:10 HTB:
‘𝘏𝘪𝘫 𝘢𝘯𝘵𝘸𝘰𝘰𝘳𝘥𝘥𝘦: ‘𝘐𝘬 𝘩𝘦𝘣 𝘮𝘦𝘵 𝘨𝘳𝘰𝘵𝘦 𝘪𝘫𝘷𝘦𝘳 𝘨𝘦𝘸𝘦𝘳𝘬𝘵 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘥𝘦 𝘏𝘦𝘳𝘦, 𝘥𝘦 𝘎𝘰𝘥 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘩𝘦𝘮𝘦𝘭𝘴𝘦 𝘭𝘦𝘨𝘦𝘳𝘴, 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘥𝘦 𝘐𝘴𝘳𝘢ë𝘭𝘪𝘦𝘵𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘣𝘣𝘦𝘯 𝘩𝘶𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘣𝘰𝘯𝘥 𝘮𝘦𝘵 𝘜 𝘷𝘦𝘳𝘣𝘳𝘰𝘬𝘦𝘯, 𝘶𝘸 𝘢𝘭𝘵𝘢𝘳𝘦𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘯𝘪𝘦𝘭𝘥 𝘦𝘯 𝘶𝘸 𝘱𝘳𝘰𝘧𝘦𝘵𝘦𝘯 𝘨𝘦𝘥𝘰𝘰𝘥. 𝘈𝘭𝘭𝘦𝘦𝘯 𝘪𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘯𝘰𝘨 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘦𝘯 𝘯𝘶 𝘸𝘪𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘻𝘪𝘫 𝘮𝘪𝘫 𝘰𝘰𝘬 𝘥𝘰𝘥𝘦𝘯.’’
Toen Elia klaar was met zijn – ik denk terechte uiting van zijn frustratie – sprak God en God sprak niet alleen, Hij handelde ook – 1 Koningen 19:11-13 HTB:
‘‘𝘎𝘢 𝘯𝘢𝘢𝘳 𝘣𝘶𝘪𝘵𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘬𝘰𝘮 𝘷óó𝘳 𝘔𝘪𝘫 𝘴𝘵𝘢𝘢𝘯 𝘰𝘱 𝘥𝘦 𝘣𝘦𝘳𝘨,’ 𝘥𝘳𝘰𝘦𝘨 𝘥𝘦 𝘏𝘦𝘳𝘦 𝘩𝘦𝘮 𝘰𝘱. 𝘌𝘯 𝘵𝘰𝘦𝘯 𝘌𝘭𝘪𝘢 𝘥𝘢𝘢𝘳 𝘴𝘵𝘰𝘯𝘥, 𝘻𝘰𝘶 𝘥𝘦 𝘏𝘦𝘳𝘦 𝘷𝘰𝘰𝘳𝘣𝘪𝘫𝘨𝘢𝘢𝘯, 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘦𝘦𝘯 𝘷𝘳𝘦𝘴𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘦 𝘸𝘪𝘯𝘥𝘴𝘵𝘰𝘰𝘵 𝘴𝘤𝘩𝘰𝘰𝘵 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘥𝘦 𝘣𝘦𝘳𝘨𝘩𝘦𝘭𝘭𝘪𝘯𝘨, 𝘥𝘦𝘻𝘦 𝘸𝘢𝘴 𝘻𝘰 𝘩𝘢𝘳𝘥 𝘥𝘢𝘵 𝘦𝘯𝘬𝘦𝘭𝘦 𝘣𝘦𝘳𝘨𝘦𝘯 𝘶𝘪𝘵𝘦𝘦𝘯 𝘴𝘤𝘩𝘦𝘶𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘶𝘬𝘬𝘦𝘯 𝘳𝘰𝘵𝘴 𝘭𝘰𝘴𝘳𝘢𝘢𝘬𝘵𝘦𝘯. 𝘋𝘦 𝘏𝘦𝘳𝘦 𝘡𝘦𝘭𝘧 𝘸𝘢𝘴 𝘦𝘤𝘩𝘵𝘦𝘳 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘪𝘯 𝘥𝘪𝘦 𝘸𝘪𝘯𝘥𝘴𝘵𝘰𝘰𝘵 𝘢𝘢𝘯𝘸𝘦𝘻𝘪𝘨. 𝘖𝘱 𝘥𝘦 𝘸𝘪𝘯𝘥𝘴𝘵𝘰𝘰𝘵 𝘷𝘰𝘭𝘨𝘥𝘦 𝘦𝘦𝘯 𝘢𝘢𝘳𝘥𝘣𝘦𝘷𝘪𝘯𝘨, 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘰𝘰𝘬 𝘥𝘢𝘢𝘳𝘪𝘯 𝘸𝘢𝘴 𝘥𝘦 𝘏𝘦𝘳𝘦 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘢𝘢𝘯𝘸𝘦𝘻𝘪𝘨. 𝘋𝘦 𝘢𝘢𝘳𝘥𝘣𝘦𝘷𝘪𝘯𝘨 𝘸𝘦𝘳𝘥 𝘨𝘦𝘷𝘰𝘭𝘨𝘥 𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘦𝘦𝘯 𝘷𝘶𝘶𝘳, 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘰𝘰𝘬 𝘥𝘢𝘢𝘳𝘪𝘯 𝘸𝘢𝘴 𝘥𝘦 𝘏𝘦𝘳𝘦 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘵𝘦 𝘣𝘦𝘬𝘦𝘯𝘯𝘦𝘯. 𝘌𝘯 𝘯𝘢 𝘥𝘢𝘵 𝘷𝘶𝘶𝘳 𝘷𝘰𝘭𝘨𝘥𝘦 𝘦𝘦𝘯 𝘻𝘢𝘤𝘩𝘵 𝘴𝘶𝘪𝘻𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘸𝘪𝘯𝘥. 𝘛𝘰𝘦𝘯 𝘌𝘭𝘪𝘢 𝘥𝘢𝘵 𝘩𝘰𝘰𝘳𝘥𝘦, 𝘷𝘦𝘳𝘣𝘰𝘳𝘨 𝘩𝘪𝘫 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘨𝘦𝘻𝘪𝘤𝘩𝘵 𝘪𝘯 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘮𝘢𝘯𝘵𝘦𝘭, 𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘢𝘳 𝘣𝘶𝘪𝘵𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘣𝘭𝘦𝘦𝘧 𝘣𝘪𝘫 𝘥𝘦 𝘪𝘯𝘨𝘢𝘯𝘨 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘨𝘳𝘰𝘵 𝘴𝘵𝘢𝘢𝘯. 𝘌𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘦𝘮 𝘻𝘦𝘪: ‘𝘞𝘢𝘢𝘳𝘰𝘮 𝘣𝘦𝘯𝘵 𝘶 𝘩𝘪𝘦𝘳, 𝘌𝘭𝘪𝘢?’’
Zie je dat Elia wist, wanneer God verscheen? Hij wist dat hij God in de rust mocht ontmoeten. God vertoonde Zijn macht en glorie, maar wilde verschijnen in het ‘𝘻𝘢𝘤𝘩𝘵𝘦 𝘴𝘶𝘪𝘻𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘸𝘪𝘯𝘥’. God verschijnt in de rust. God spreekt vanuit ontspanning. God sprak tegen Samuël op het moment dat Hij sliep in de tempel. David had die plek leren kennen. En ik? Ik ook. Hoe? Door achterover te zitten, mijn handen achter m’n hoofd te vouwen, een muziekje te luisteren en stil te zijn. Ook als het druk is en er van alles te doen is? Ja. Ook als het druk is en er van alles te doen is. Door achterover te leunen geeft God rust, maar ontstaat er ook overzicht. God sprak tot Elia. God sprak tot Samuël. God sprak tot David.
God sprak dit weekend tot mij en leerde mij te ontspannen en te ontvangen. Hij wil ook tot jou spreken. Ook jij mag leren wat het is om te ontspannen en te ontvangen, om te staan op een rots in het zachte suizen van de wind, om te slapen in huis van de Heer en om van Hem te leren in Zijn tempel. En weet je, voor mij was dat dit weekend op een bankje in de zon, liggend in het zachte gras en staand bij het #kampvuur.
Hoe is dat voor jou? Waar spreekt God tot jou? Waar mag jij ontspannen en ontvangen?
Zegen!
Tim Meijer
Tim is man, vader, ondernemer, schrijver en spreker. Tim (1982) is getrouwd met Harmanna en vader van vier kinderen. Hij geeft samen met twee partners leiding aan drie bedrijven. Wekelijks deelt hij zijn gedachten en doet daarbij de Bijbel open. Op dit moment schrijft hij aan zijn eerste boek.