Het is #zondag, einde van de middag. Ik zit op ons terras en denk na. Ik denk terug aan het mannenweekend, dat we mochten hebben. Ik denk na over wat de afgelopen tijd tegen me gezegd is. Eรฉn van de dingen was: โ๐๐ฏ๐ต๐ด๐ฑ๐ข๐ฏ ๐ฆ๐ฏ ๐ฐ๐ฏ๐ต๐ท๐ข๐ฏ๐จ.โ Dat is de afgelopen tijd meerdere malen herhaald: โ๐๐ฏ๐ต๐ด๐ฑ๐ข๐ฏ ๐ฆ๐ฏ ๐ฐ๐ฏ๐ต๐ท๐ข๐ฏ๐จ.โ En eerlijk? Ik kon er niet zoveel mee. De drukte van alledag slokte me op. Hoe kon ik dan een moment vinden om te ontvangen door te ontspannen? En wat betekende het eigenlijk?
Zo ging ik vrijdagmiddag naar het mannenweekend. Het weekend waar ik zelf een stukje van de organisatie doe. Het weekend waar ik me verantwoordelijk voor voel. Toen ik naar het weekend onderweg was, ervoer ik strijd. Ik was gefrustreerd. Ik had er opeens geen zin in. De gesproken woorden bleven hangen: โ๐๐ฏ๐ต๐ด๐ฑ๐ข๐ฏ ๐ฆ๐ฏ ๐ฐ๐ฏ๐ต๐ท๐ข๐ฏ๐จ.โ Makkelijker gezegd dan gedaan.
Gaandeweg de middag en de avond daalde het besef: Ik moet he-le-maal niks. Het is niet van mij afhankelijk. Ik mag het loslaten. God doet het en Hij zegt: โ๐๐ข๐ข๐ต ๐๐ช๐ซ ๐ฆ๐ท๐ฆ๐ฏ ๐๐ช๐ซ๐ฏ ๐จ๐ข๐ฏ๐จ ๐จ๐ข๐ข๐ฏ. ๐๐ฐ๐ฆ ๐ซ๐ช๐ซ ๐ฆ๐ท๐ฆ๐ฏ ๐ณ๐ถ๐ด๐ต๐ช๐จ ๐ข๐ข๐ฏ. ๐๐ฌ ๐ง๐ช๐ฌ๐ด ๐ฅ๐ช๐ต.โ Zo mocht ik stukje bij beetje alles loslaten. Het was alsof ik een koffer of rugzak na vakantie leegmaakte. Er kwam rust. Deze rust bleef. Jezus herhaalde de woorden, die Hij eerder sprak โ Marcus 6:31a HTB:
โโ๐๐ฐ๐ฎ, ๐ธ๐ฆ ๐จ๐ข๐ข๐ฏ ๐ฏ๐ข๐ข๐ณ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ด๐ต๐ช๐ญ๐ญ๐ฆ ๐ฑ๐ญ๐ข๐ข๐ต๐ด, ๐ฅ๐ข๐ฏ ๐ฌ๐ถ๐ฏ๐ฏ๐ฆ๐ฏ ๐ธ๐ฆ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ฃ๐ฆ๐ฆ๐ต๐ซ๐ฆ ๐ถ๐ช๐ต๐ณ๐ถ๐ด๐ต๐ฆ๐ฏ.โ โฆโ
Meegenomen
Jezus nam me mee. Net zoals Hij Zijn volgelingen toen meenam. Ze kwamen bij Jezus. Vol verhalen. Vol van wat ze hadden mogen doen. Nu was het tijd om niets te doen. Nu werd het tijd om met Jezus te relaxen. Weet jij wat het is om met Jezus te chillen? Of herken jij je meer in het begin van mijn verhaal en zeg je: โChillen met Jezus? Geen idee hoe dat moet!โ
Echt: Jezus nam me bij de hand. Hij liet me liggen op een bankje in de zon. Hij liet me liggen in het gras. Hij liet me lachen bij het kampvuur. Ik hoefde niets te doen. Zelfs niet te wandelen, waar ik zo van geniet. De wandelingen waar Hij tegen me spreekt. En nu? Ik mocht met Jezus mee. Ik was met Hem op een eenzame plek en rustte een beetje uit. Daar gebeurde het.
Jezus sprak. Ik hoefde Hem niets te vertellen โ zoals Zijn volgelingen deden en ik ook gewend was om te doen. Natuurlijk genoot Jezus van de verhalen van Zijn volgelingen. Natuurlijk luisterde Hij graag naar mijn gedachten. Maar nu was het tijd voor iets anders. Hij werkte. Ik ontspande. Hij gaf. Ik ontving. Zaterdagavond leidde Hij mijn gedachten naar deze tekst van David โ Psalmen 27:4 NBG51
โ๐รฉ๐ฏ ๐ฅ๐ช๐ฏ๐จ ๐ฉ๐ฆ๐ฃ ๐ช๐ฌ ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฅ๐ฆ ๐๐ฆ๐ณ๐ฆ ๐จ๐ฆ๐ท๐ณ๐ข๐ข๐จ๐ฅ, ๐ฅ๐ช๐ต ๐ป๐ฐ๐ฆ๐ฌ ๐ช๐ฌ: ๐ต๐ฆ ๐ท๐ฆ๐ณ๐ฃ๐ญ๐ช๐ซ๐ท๐ฆ๐ฏ ๐ช๐ฏ ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐ฉ๐ถ๐ช๐ด ๐ฅ๐ฆ๐ด ๐๐ฆ๐ณ๐ฆ๐ฏ ๐ข๐ญ ๐ฅ๐ฆ ๐ฅ๐ข๐จ๐ฆ๐ฏ ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฎ๐ช๐ซ๐ฏ ๐ญ๐ฆ๐ท๐ฆ๐ฏ, ๐ฐ๐ฎ ๐ฅ๐ฆ ๐ญ๐ช๐ฆ๐ง๐ฆ๐ญ๐ช๐ซ๐ฌ๐ฉ๐ฆ๐ช๐ฅ ๐ฅ๐ฆ๐ด ๐๐ฆ๐ณ๐ฆ๐ฏ ๐ต๐ฆ ๐ข๐ข๐ฏ๐ด๐ค๐ฉ๐ฐ๐ถ๐ธ๐ฆ๐ฏ, ๐ฆ๐ฏ ๐ฐ๐ฎ ๐ต๐ฆ ๐ฐ๐ฏ๐ฅ๐ฆ๐ณ๐ป๐ฐ๐ฆ๐ฌ๐ฆ๐ฏ ๐ช๐ฏ ๐ป๐ช๐ซ๐ฏ ๐ต๐ฆ๐ฎ๐ฑ๐ฆ๐ญ.โ
David was koning. Als รฉรฉn iemand opgeslokt werd door de drukte van alledag, was hij het wel. David wist wat het was om te ontspannen en te ontvangen. Hij wist ook hoe dat moest. Hij wilde bij de Heer in de buurt zijn. Hij wilde ervan genieten hoe prachtig en hoe vriendelijk Hij is en om Hem te leren kennen. Dat was echt het enige dat David wilde! Daar wilde hij รกlle dagen van zijn leven zijn!
En ik? Ik begon langzaam te wennen aan mijn nieuwe plaats. Ik genoot van de rust, de ontspanning en alles wat Jezus me aanreikte. Hij sprak. Ik luisterde. Hij gaf. Ik pakte aan. Hij sprak door de mannen om me heen. Hij gaf mij woorden en herinneringen aan Bijbelgedeelten, die ik lang (of langer) geleden had gelezen. Hij herinnerde me aan de tekst over Samuรซl die in het huis van de Heer overnachtte. Dat kun je lezen in 1 Samuรซl 3:3. Zou Samuรซl het zijn geweest die David uitdaagde om dรกรกr te zijn en hem inspireerde tot het schrijven van Psalm 27:4?
Moegestreden
Ik herinnerde me dat ik lang geleden sprak tot een groep mannen, waar ik mocht spreken. Opeens kwam dit in mijn gedachten. Eรฉn van de personen waarover ik sprak was Elia. Elia was er klaar mee. Hij was druk geweest. Hij had voor God gestreden. Hij was moe. Hij was er he-le-maal klaar mee. Hij had alles gedaan, wat hij kon. Hij had niks meer te geven. Hij zei: โ๐๐ฌ ๐ฉ๐ฆ๐ฃ ๐ฉ๐ฆ๐ฆ๐ญ ๐ฆ๐ณ๐จ ๐ฎ๐ช๐ซ๐ฏ ๐ฃ๐ฆ๐ด๐ต ๐จ๐ฆ๐ฅ๐ข๐ข๐ฏ ๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ ๐โฆโ
Ik herken dat wel. Misschien jij ook wel? Je doet je best. Je spant je tot het uiterste in. Je geeft alles wat je hebt. En dan komt er opeens iemand die zegt: โOntspan en ontvang.โ Ga toch weg met je ontspan en ontvang! Zie je dan niet dat het niet goed gaat? Zie je dan niet dat alles tevergeefs is? Elia zei het zo โ 1 Koningen 19:10 HTB:
โ๐๐ช๐ซ ๐ข๐ฏ๐ต๐ธ๐ฐ๐ฐ๐ณ๐ฅ๐ฅ๐ฆ: โ๐๐ฌ ๐ฉ๐ฆ๐ฃ ๐ฎ๐ฆ๐ต ๐จ๐ณ๐ฐ๐ต๐ฆ ๐ช๐ซ๐ท๐ฆ๐ณ ๐จ๐ฆ๐ธ๐ฆ๐ณ๐ฌ๐ต ๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ ๐ฅ๐ฆ ๐๐ฆ๐ณ๐ฆ, ๐ฅ๐ฆ ๐๐ฐ๐ฅ ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฅ๐ฆ ๐ฉ๐ฆ๐ฎ๐ฆ๐ญ๐ด๐ฆ ๐ญ๐ฆ๐จ๐ฆ๐ณ๐ด, ๐ฎ๐ข๐ข๐ณ ๐ฅ๐ฆ ๐๐ด๐ณ๐ขรซ๐ญ๐ช๐ฆ๐ต๐ฆ๐ฏ ๐ฉ๐ฆ๐ฃ๐ฃ๐ฆ๐ฏ ๐ฉ๐ถ๐ฏ ๐ท๐ฆ๐ณ๐ฃ๐ฐ๐ฏ๐ฅ ๐ฎ๐ฆ๐ต ๐ ๐ท๐ฆ๐ณ๐ฃ๐ณ๐ฐ๐ฌ๐ฆ๐ฏ, ๐ถ๐ธ ๐ข๐ญ๐ต๐ข๐ณ๐ฆ๐ฏ ๐ท๐ฆ๐ณ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ญ๐ฅ ๐ฆ๐ฏ ๐ถ๐ธ ๐ฑ๐ณ๐ฐ๐ง๐ฆ๐ต๐ฆ๐ฏ ๐จ๐ฆ๐ฅ๐ฐ๐ฐ๐ฅ. ๐๐ญ๐ญ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ช๐ฌ ๐ฃ๐ฆ๐ฏ ๐ฏ๐ฐ๐จ ๐ฐ๐ท๐ฆ๐ณ ๐ฆ๐ฏ ๐ฏ๐ถ ๐ธ๐ช๐ญ๐ญ๐ฆ๐ฏ ๐ป๐ช๐ซ ๐ฎ๐ช๐ซ ๐ฐ๐ฐ๐ฌ ๐ฅ๐ฐ๐ฅ๐ฆ๐ฏ.โโ
Toen Elia klaar was met zijn โ ik denk terechte uiting van zijn frustratie โ sprak God en God sprak niet alleen, Hij handelde ook โ 1 Koningen 19:11-13 HTB:
โโ๐๐ข ๐ฏ๐ข๐ข๐ณ ๐ฃ๐ถ๐ช๐ต๐ฆ๐ฏ ๐ฆ๐ฏ ๐ฌ๐ฐ๐ฎ ๐ทรณรณ๐ณ ๐๐ช๐ซ ๐ด๐ต๐ข๐ข๐ฏ ๐ฐ๐ฑ ๐ฅ๐ฆ ๐ฃ๐ฆ๐ณ๐จ,โ ๐ฅ๐ณ๐ฐ๐ฆ๐จ ๐ฅ๐ฆ ๐๐ฆ๐ณ๐ฆ ๐ฉ๐ฆ๐ฎ ๐ฐ๐ฑ. ๐๐ฏ ๐ต๐ฐ๐ฆ๐ฏ ๐๐ญ๐ช๐ข ๐ฅ๐ข๐ข๐ณ ๐ด๐ต๐ฐ๐ฏ๐ฅ, ๐ป๐ฐ๐ถ ๐ฅ๐ฆ ๐๐ฆ๐ณ๐ฆ ๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ๐ฃ๐ช๐ซ๐จ๐ข๐ข๐ฏ, ๐ฎ๐ข๐ข๐ณ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ท๐ณ๐ฆ๐ด๐ฆ๐ญ๐ช๐ซ๐ฌ๐ฆ ๐ธ๐ช๐ฏ๐ฅ๐ด๐ต๐ฐ๐ฐ๐ต ๐ด๐ค๐ฉ๐ฐ๐ฐ๐ต ๐ฐ๐ท๐ฆ๐ณ ๐ฅ๐ฆ ๐ฃ๐ฆ๐ณ๐จ๐ฉ๐ฆ๐ญ๐ญ๐ช๐ฏ๐จ, ๐ฅ๐ฆ๐ป๐ฆ ๐ธ๐ข๐ด ๐ป๐ฐ ๐ฉ๐ข๐ณ๐ฅ ๐ฅ๐ข๐ต ๐ฆ๐ฏ๐ฌ๐ฆ๐ญ๐ฆ ๐ฃ๐ฆ๐ณ๐จ๐ฆ๐ฏ ๐ถ๐ช๐ต๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ด๐ค๐ฉ๐ฆ๐ถ๐ณ๐ฅ๐ฆ๐ฏ ๐ฆ๐ฏ ๐ด๐ต๐ถ๐ฌ๐ฌ๐ฆ๐ฏ ๐ณ๐ฐ๐ต๐ด ๐ญ๐ฐ๐ด๐ณ๐ข๐ข๐ฌ๐ต๐ฆ๐ฏ. ๐๐ฆ ๐๐ฆ๐ณ๐ฆ ๐ก๐ฆ๐ญ๐ง ๐ธ๐ข๐ด ๐ฆ๐ค๐ฉ๐ต๐ฆ๐ณ ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ต ๐ช๐ฏ ๐ฅ๐ช๐ฆ ๐ธ๐ช๐ฏ๐ฅ๐ด๐ต๐ฐ๐ฐ๐ต ๐ข๐ข๐ฏ๐ธ๐ฆ๐ป๐ช๐จ. ๐๐ฑ ๐ฅ๐ฆ ๐ธ๐ช๐ฏ๐ฅ๐ด๐ต๐ฐ๐ฐ๐ต ๐ท๐ฐ๐ญ๐จ๐ฅ๐ฆ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ข๐ข๐ณ๐ฅ๐ฃ๐ฆ๐ท๐ช๐ฏ๐จ, ๐ฎ๐ข๐ข๐ณ ๐ฐ๐ฐ๐ฌ ๐ฅ๐ข๐ข๐ณ๐ช๐ฏ ๐ธ๐ข๐ด ๐ฅ๐ฆ ๐๐ฆ๐ณ๐ฆ ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ต ๐ข๐ข๐ฏ๐ธ๐ฆ๐ป๐ช๐จ. ๐๐ฆ ๐ข๐ข๐ณ๐ฅ๐ฃ๐ฆ๐ท๐ช๐ฏ๐จ ๐ธ๐ฆ๐ณ๐ฅ ๐จ๐ฆ๐ท๐ฐ๐ญ๐จ๐ฅ ๐ฅ๐ฐ๐ฐ๐ณ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ท๐ถ๐ถ๐ณ, ๐ฎ๐ข๐ข๐ณ ๐ฐ๐ฐ๐ฌ ๐ฅ๐ข๐ข๐ณ๐ช๐ฏ ๐ธ๐ข๐ด ๐ฅ๐ฆ ๐๐ฆ๐ณ๐ฆ ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ต ๐ต๐ฆ ๐ฃ๐ฆ๐ฌ๐ฆ๐ฏ๐ฏ๐ฆ๐ฏ. ๐๐ฏ ๐ฏ๐ข ๐ฅ๐ข๐ต ๐ท๐ถ๐ถ๐ณ ๐ท๐ฐ๐ญ๐จ๐ฅ๐ฆ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ป๐ข๐ค๐ฉ๐ต ๐ด๐ถ๐ช๐ป๐ฆ๐ฏ ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฅ๐ฆ ๐ธ๐ช๐ฏ๐ฅ. ๐๐ฐ๐ฆ๐ฏ ๐๐ญ๐ช๐ข ๐ฅ๐ข๐ต ๐ฉ๐ฐ๐ฐ๐ณ๐ฅ๐ฆ, ๐ท๐ฆ๐ณ๐ฃ๐ฐ๐ณ๐จ ๐ฉ๐ช๐ซ ๐ป๐ช๐ซ๐ฏ ๐จ๐ฆ๐ป๐ช๐ค๐ฉ๐ต ๐ช๐ฏ ๐ป๐ช๐ซ๐ฏ ๐ฎ๐ข๐ฏ๐ต๐ฆ๐ญ, ๐จ๐ช๐ฏ๐จ ๐ฏ๐ข๐ข๐ณ ๐ฃ๐ถ๐ช๐ต๐ฆ๐ฏ ๐ฆ๐ฏ ๐ฃ๐ญ๐ฆ๐ฆ๐ง ๐ฃ๐ช๐ซ ๐ฅ๐ฆ ๐ช๐ฏ๐จ๐ข๐ฏ๐จ ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฅ๐ฆ ๐จ๐ณ๐ฐ๐ต ๐ด๐ต๐ข๐ข๐ฏ. ๐๐ฏ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ด๐ต๐ฆ๐ฎ ๐ป๐ฆ๐ช: โ๐๐ข๐ข๐ณ๐ฐ๐ฎ ๐ฃ๐ฆ๐ฏ๐ต ๐ถ ๐ฉ๐ช๐ฆ๐ณ, ๐๐ญ๐ช๐ข?โโ
Zie je dat Elia wist, wanneer God verscheen? Hij wist dat hij God in de rust mocht ontmoeten. God vertoonde Zijn macht en glorie, maar wilde verschijnen in het โ๐ป๐ข๐ค๐ฉ๐ต๐ฆ ๐ด๐ถ๐ช๐ป๐ฆ๐ฏ ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฅ๐ฆ ๐ธ๐ช๐ฏ๐ฅโ. God verschijnt in de rust. God spreekt vanuit ontspanning. God sprak tegen Samuรซl op het moment dat Hij sliep in de tempel. David had die plek leren kennen. En ik? Ik ook. Hoe? Door achterover te zitten, mijn handen achter mโn hoofd te vouwen, een muziekje te luisteren en stil te zijn. Ook als het druk is en er van alles te doen is? Ja. Ook als het druk is en er van alles te doen is. Door achterover te leunen geeft God rust, maar ontstaat er ook overzicht. God sprak tot Elia. God sprak tot Samuรซl. God sprak tot David.
God sprak dit weekend tot mij en leerde mij te ontspannen en te ontvangen. Hij wil ook tot jou spreken. Ook jij mag leren wat het is om te ontspannen en te ontvangen, om te staan op een rots in het zachte suizen van de wind, om te slapen in huis van de Heer en om van Hem te leren in Zijn tempel. En weet je, voor mij was dat dit weekend op een bankje in de zon, liggend in het zachte gras en staand bij het #kampvuur.
Hoe is dat voor jou? Waar spreekt God tot jou? Waar mag jij ontspannen en ontvangen?
Zegen!
Tim Meijer
Tim is man, vader, ondernemer, schrijver en spreker. Tim (1982) is getrouwd met Harmanna en vader van vier kinderen. Hij geeft samen met twee partners leiding aan drie bedrijven. Wekelijks deelt hij zijn gedachten en doet daarbij de Bijbel open. Op dit moment schrijft hij aan zijn eerste boek.
