Ruben Hilgeman (31) groeide op als atheïst. Hij kreeg al vroeg de diagnose ADHD en kreeg altijd te horen dat hij niet capabel was om te functioneren in deze maatschappij. Als tiener ging hij al snel aan de wiet en alcohol en trok hij zijn Wajong-uitkering leeg. Maar doordat christenen, ondanks alles, in hem geloofde, ontmoette hij Jezus. Ruben werd bevrijd van zijn verslavingen en kreeg een nieuw levensdoel. Nu heeft hij een stabiel leven, is hij getrouwd en heeft hij twee kinderen. Nu is hij hulpverlener en coacht jongeren met ADHD en autisme. En zijn passie, is vertellen over Jezus.
Als kind was Ruben erg druk, rond zijn 5e werd hij al van zijn basisschool af getrapt omdat hij niet bij kwam met de stof en veel te druk was. Hij kreeg het stempeltje ‘ADHD’. “Ik kreeg altijd te horen dat ik niet functioneerde op de plekken waar ik kwam en dat ik incapabel was om mee te draaien met de samenleving. Daarom begon ik me ervan af te zetten, ik begon een eigen wereld te creëren waarin Ruben wel gewild en ‘oké’ was.”
Om hem te kalmeren, kreeg hij allerlei medicatie. “Ik werd helemaal volgepropt met ritalin en later ook andere medicatie. Maar ik werd er vooral heel somber van. En ik beleef gewoonweg een rondvliegend projectiel. Toen ik rond mijn 13e startte met het roken van wiet, voelde ik mezelf voor het eerst echt rustig. Ook kwam ik voor het eerst in een groep terecht waar ik bij hoorde omdat ik net als zij rookte.”
Niet veel later kwam Ruben op een ZMOK-school, voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen. “Daar zaten allemaal kinderen met problemen en die zich uitgekotst voelden door de samenleving. Zij accepteerden ons niet, dus wij zouden de samenleving eens flink terroriseren en op zijn kop zetten. In die tijd was ik meer stoned dan nuchter.”
Afgekeurd
Ondanks de rust, voelde Ruben ook veel angst, paniek en leegte. “Ik wist niet wat ik in me had, wat ik kon of wat ik wilde worden. Ik had altijd het gevoel dat ik incapabel was voor alles wat ik zou doen.”
Al snel werd Ruben door het UWV voor meer dan 80% afgekeurd voor het functioneren en werken in de maatschappij. Daarom kreeg hij een Wajong-uitkering. “Ik was jong en kreeg gewoon lekker geld. Werken wilde ik eigenlijk helemaal niet. Maar daar dacht mijn jobcoach anders over. Hij bleef banen aandragen. Op een gegeven moment kon ik kiezen tussen twee plekken. Ik kon over een maand starten bij een baantje op de achtergrond van een tv-programma in Hilversum. Of ik kon direct starten bij een schilder. Ondanks dat een baan in de media meer toekomstperspectief bracht, koos ik voor de schilder.”
“Ik was echt messed up, verwilderd van de wereld en van mezelf. Maar toch zei de schilder vanaf het eerste moment al dat hij geloofde in mij als persoon. Er was iets aan die man. Hij had iets wat ik niet had.”
‘Is er toch nog hoop?’, ‘is er een zon achter deze duistere waas die ik voor mijn ogen heb?’
Christen
“Al snel ontdekte ik dat hij christen was. Hij had veel dingen meegemaakt en vertelde hoe God zijn leven had veranderd. Onderweg naar een klus reden we langs een grote banner met ‘Jezus leeft’ erop. De schilder vroeg ‘geloof jij dat?’. Waarop ik antwoordde dat ik geen hoop had.”
De weken erop vroeg Ruben zich constant af: ‘wat als het waar is?’, ‘wat als er een God is die mijn leven kan redden?’. “Ik kan me nog herinneren dat ik in bed in mijn kamer in Bilthoven lag. Ik lag daar naar het plafond te staren en dacht echt letterlijk alleen maar aan die vraag: ‘Is er toch nog hoop?’, ‘is er een zon achter deze duistere waas die ik voor mijn ogen heb?’”
In zijn tweede week meldde Ruben zich ziek. “Ik had waarschijnlijk alleen een kater, dus ik wilde gewoon chillen. Maar toen ik een berichtje stuurde, belde hij direct op: ‘je bent niet ziek, ik kom je thuis ophalen’. En dat is best een eind, want hij woonde in Hilversum en ik in Bilthoven, dat is 40 minuten. Hij zei ‘thuis is het ook niet goed. Ik snap dat je je rot voelt maar we gaan er gewoon wat van maken!’. Hij wilde me echt helpen. Ik woonde zelfs een half jaar bij hem in huis.”
BBQ
“Op een gegeven moment nodigde de schilder me uit voor een BBQ van de opening van een buurtcentrum van de kerk. Ik had helemaal geen idee dat het van de kerk was, dus ik dacht ‘leuk een feestje!’.”
“Maar toen ik daar kwam stonden er hele groepen met gasten met zwarte jassen aan en zonnebrillen op. Sommigen kwamen zelfs uit de maffia. Allemaal vertelden ze hoe Jezus hun leven had veranderd. Op een gegeven moment zeiden ze ‘de dienst gaat beginnen’. Ik dacht ‘wat is dit?’. Maar ik wilde ook niet weglopen, omdat ik dan de enige zou zijn die niet naar binnen ging.”
“De dienst begon met aanbidding. Toen viel de kracht van God op me. Ik begon enorm te huilen en ik voelde alle lasten van me af vallen. Daarom rende ik uit de kerk. De schilder rende achter me aan. Hij zei ‘ik zei het toch?’ Hij houdt echt van je!’.”
“Mijn ouders geloven niet, maar zelfs zij zien hoe enorm ik veranderd ben. Het is een wonder, ook voor hen.”
Vrij
In dat moment werd Ruben vrijgezet van alcohol en drugs. “Ik kwam geestelijk in een nieuw territorium terecht. Ik was geestelijk vrij van angst en paniek. Maar emotioneel, in mijn patronen en omgeving nog niet. Ik moest die geestelijke vrijheid die ik had ontvangen meer ruimte leren geven en patronen gaan doorbreken. Daarvoor had ik een groep gelovige mensen om me heen nodig. Zij hielpen mij om te leren inzien wat goed was en waar fouten zijn gemaakt. Ik had bijvoorbeeld nooit geleerd om keuzes te maken, waardoor ik in paniek schoot zodra ik dat wel moest doen. Dat moest ik toen natuurlijk leren.”
“Mijn ouders geloven niet, maar zelfs zij zien hoe enorm ik veranderd ben. Het is een wonder, ook voor hen.”
Een nieuwe stap
De afgelopen jaren is het gezin van Ruben en Joyce uitgebreid tot drie kinderen. “Het is een hectisch leven, waardoor ik niet de tijd nam om me te committeren aan dingen.” Ruben zijn passie voor God en evangelisatie begon daardoor wat weg te zakken. “Ik miste de hoop en glorie van God die ik eerder wel heb ervaren.”
Een van de leerpunten voor Ruben in zijn karakter is handelen vanuit de rust, iets wat in de diensten van I AM Loved het startpunt is. “Ze handelen echt vanuit de aanwezigheid van God, heel ongedwongen.” Dat is een van de redenen dat Ruben bij de zondagse diensten probeert te zijn. Een paar weken geleden werd hij daar door God stilgezet. “Ik werd enorm aangeraakt, het was alsof God aan me vroeg: ‘Weet je wel Wie IK BEN?’ Dat was heel intens, Hij zette me echt op mijn plek: Ik ben geroepen in evangelisatie en om mensen te trainen in het geloof.”
Maar daarmee was het nog niet klaar. “Toen ik hoorde over de Bijbelschool dacht ik aan alle cursussen die ik heb gevolgd, en de DTS die ik ooit heb gedaan. Dat was genoeg voor mij.” Maar God had een ander plan. Na de eerste keer dat Ruben aangeraakt werd, volgde een tweede keer. “Dat kwam zo diep binnen, als een verterend vuur. De hele dienst lag ik op de grond te kramperen, ik kreeg verder niets mee.” In dat moment vroeg God aan Ruben: ‘Wat als ik je vraag om de Bijbelschool wél te doen?’
De keuze is niet makkelijk, met de verantwoordelijkheid voor drie kinderen en zijn vrouw. “Maar als God dit van me vraagt ga ik dat gewoon doen.” Daarin hoopt hij te leren om meer ruimte en passie voor God vrij te maken in zijn leven, commitment aan te gaan en zijn roeping uit te rollen en verder vorm te geven. “Ik wil niet meer heen en weer vliegen als een fladderaar. Het is bij mij vaak alles of niets, zonder tussenweg. Ik zoek naar een constant bestaan.”
School of Revival van Stichting I AM Loved is dit seizoen voor het eerst fulltime én partime te volgen in Hendrik-Ido-Ambacht. Met een divers aanbod van docenten, gastdocenten en vakdocenten krijg jij de tools die je hebt om te groeien tot een volwassen geloof en om te wandelen in Gods plan voor jouw leven.