Vlak na een roerige tijd in haar leven ontdekte Simone het evangelie. “Naar aanleiding van de periode waar ik net doorheen was, kreeg ik een hoop tips en adviezen waar ik eigenlijk niks aan had.” Er was echter één iemand die constant tips gaf gerelateerd aan de Bijbel. “Veel verzen sloten aan op mijn omstandigheden, en dat waren dingen waar ik wél iets mee kon.”
De drang om te dopen
Simone verdiepte zich steeds meer in Gods Woord. “Ik ben het gaan lezen gaan bidden, en dat gaf rust, focus en helderheid; vooral heel veel rust. Dat motiveerde me om steeds meer te gaan bidden en lezen, en om naar de kerk te gaan.” Vorig jaar zomer kwam de doop voor het eerst in haar gedachten omhoog. “Het voelde alleen niet alsof ik al zo ver was.” Ondanks dat dit uitstel impliceert, was Gods leiding op dat moment nog niet voorbij. “Er kwam een Bijbelstudie waar ik aan mee ging doen. Zij hadden een doopdienst in december, en ik voelde sterk de drang om me in die dienst wél te laten dopen.”
Twijfel en uitstel
Zodra Simone haar keuze had gemaakt, vertelde ze het aan haar ouders, zus en broer. “Ik wilde hen uitnodigen om erbij te zijn, maar zij konden allemaal niet komen. Ik wilde hen er wel heel graag bij hebben, dus ik toen heb ik heel lang getwijfeld. Ik ben een familiemens, en hun aanwezigheid was belangrijk voor mij.” Omdat ze echter zo’n sterke drang voelde, wilde ze het ook niet verder uitstellen. “Toen zei een pastor nog: ‘Nee joh, de volgende doopdienst is in januari al. Dan pak je die toch? Dan zijn ze er wel bij.’.”
Het juiste besluit
Ook na dat gesprek bleef ze erover nadenken. Uiteindelijk kwam het onderwerp ook tijdens een Bijbelstudie ter sprake. “Er werd een opmerking gemaakt dat, met de doop, je oude ik sterft en je nieuwe ik opstaat. Door de roerige tijd die ik heb gehad wist ik dat ik in december gedoopt moest worden; dan maar zonder ouders.” Toen ze dat eenmaal bedacht had, kwam er rust over haar heen en realiseerde ze zich dat ze de juiste keuze had gemaakt. “Het kon niet anders. Mijn leven en mijn doop zijn tussen God en mij. Uiteindelijk maakt het niet uit wie er bij je doop is. Het is mijn nieuwe begin en mijn nieuwe leven.”
Strijd tot het laatste moment
“Op de dag zelf was ik heel ziek geworden,” vertelt Simone. “Ik dacht ook; wat is dit? Ik kijk hier al de hele week zo naar uit, ben ik dan zo nerveus? Toen hoorde ik: ‘Ja, maar er is ook iemand die niet wil dat je je laat dopen en die doet er alles aan om ervoor te zorgen dat je niet gaat.’” Niet veel later voelde Simone zich een stuk beter. “Dit soort strijd laat gewoon zien dat God echt is, want waarom zou de vijand anders zoveel moeite doen? De duivel weet ook wat je bezig houdt en waar je om geeft. Strijd komt in verschillende vormen. Van familie die niet kan tot ziekte, hij zit ook niet stil.”