De afgelopen feestperiode stond bij veel gezinnen weer vol van de tradities. Het familiediner, de jaarlijkse kerstnachtdienst, de speciale kerstkleren. Wel of geen kerstboom, wel of niet kerstcadeaus. Er zijn veel dingen waar je in die periode over na kunt denken.
Tekst door: Linda de Groot – Leven van Linda
Op mijn social media is het altijd interessant om de verschillende meningen hierover te lezen. De ene christen wil geen kerstboom in huis, de ander pertinent niet. Sommigen vinden het een mooie gewoonte om een kerstcadeau aan hun kinderen te geven, terwijl anderen het een verschuiving van de kerstgedachte vinden.
Wat jij er ook van vind, ik stimuleer ouders die ik coach vooral om hun eigen doelbewuste visie hierop te zoeken én daarnaar te handelen!
In ons gezin is héél bewust de traditie ontstaan om onze kinderen met kerst een boek te geven met een speciale inhoud. Juist doen wij dit om de kerstgedachte en de geboorte van Jezus te vieren. We kiezen dan een boek met onderwerp wat op dat moment speelt in hun leven; een boek met een christelijke inhoud of een dagboek wat hen verder helpt.
Heel onbewust is inmiddels de traditie ontstaan om jaarlijks een kerstmarkt te bezoeken! Toevallig deden we dat 2x achter elkaar en het derde jaar kwam toch wel het dringende verzoek van de kinderen om weer te gaan 😉 Blijkbaar werd het gewaardeerd en zo ontstond een nieuwe traditie!
Eén van onze andere gezinstradities is het maken van een strandwandeling op nieuwsjaarsdag en die sluiten we uiteraard af met een grote kop warme chocolademelk! Terwijl we met elkaar om de tafel zitten, bespreken we met elkaar de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar. Wat nemen we daaruit mee? Wat hebben we geleerd? Waar kregen we energie van of wat zorgde ervoor dat iets niet leuk was?
Door te reflecteren op het afgelopen jaar, maken we met elkaar inzichtelijk wat we wel en niet mee willen nemen naar het nieuwe jaar. We creëren daarmee visie voor het nieuwe jaar! In de business, bij verenigingen en kerken zijn we het wel gewend om visie te schrijven. Maar wat over jouw gezin, van jouw persoonlijke leven of over dit jaar? Het lijkt soms wel alsof we daar een beetje dwars van zijn als christenen. Want we hebben immers niet alles zelf in de hand en het leven is niet maakbaar!
Dat klopt.
Omstandigheden komen en gaan. Het leven is niet maakbaar. En je weet nog niet in welke situatie je over vijf maanden zit.
Zo had ik voor het afgelopen jaar een heel boek vol met dromen en ideeën….maar door een ongeluk heb ik 9 maanden moeten revalideren. 9 maanden was ik niet 100% mezelf! Dagen lag ik alleen maar in een donkere kamer! Mijn hoofd ging gewoon door met alle leuke ideeën voor mijn bedrijf en toffe plannen voor mijn gezin! Maar mijn lichaam deed even niet mee. Dus in alle eerlijkheid: ik moest een heel aantal keren terugschakelen!
Bidden deden we.
Avondmaal vierden ook.
We legden handen op in Jezus naam.
Ik werd gezalfd.
In een periode van bidden en vasten stopte ik in geloof met mijn medicatie.
Ik geloof in een God van wonderen en was vol verwachting!
Maar toch…er was geen instant genezing! Het werd een proces van 9 maanden, waarna ik inmiddels gelukkig kan zeggen dat ik weer volledig hersteld ben!
Als je me dat van tevoren had verteld, weet ik niet hoe ik het zou ervaren. En ook gedurende deze maanden heb ik me regelmatig gefrustreerd gevoeld!! Maar ik had een visie. Ik had een routeplanner klaarliggen en ondanks mijn beperkingen ging ik iedere dag opnieuw op zoek naar de manier hoe ik weer op die route terug kon komen.
Het was een soort luide interne navigatiestem “Keer terug op de route!”
Visie met elkaar creëren is een plan maken voor de weg die je wilt gaan. Het is als het instellen van je navigatiesysteem. Onderweg gebeuren er allerlei mooie en minder mooie momenten. Er zitten relaxte en gezellige dagen bij; maar ook irritante hobbels en scherpe onverwachte bochten. Gebeurtenissen die je soms even doen crashen.
Mijn persoonlijke visie heeft er afgelopen jaar voor gezorgd dat ik ondanks mijn beperkingen tóch kon blijven wandelen in de bestemming die God voor me heeft!
Want ondanks dat ik even was gecrasht en niet wist wanneer ik weer 100% kon functioneren; ik had mijn navigatiesysteem ingesteld en die hielp mij om scherp te stellen op de weg die voor mij lag. In Habakuk 2:2 staat “Schrijf het visioen op, grif het duidelijk in tafelen zodat het in het snel voorbij lopen te lezen is!’ Ik wil je bemoedigen om bij de start van het nieuwe jaar je uit te strekken naar de woorden die God tot je wil spreken over 2024. Wat wil Hij doen vóór en dóór jou?
Stap even uit je dagelijkse cyclus om tijd vrij te maken om na te denken over je leven. Is het nog op koers? Ben ik aan het doen wat ik belangrijk vind? Ervaar ik dat ik wandel in datgene waar God mij voor geroepen heeft?
Grote vragen.
Eén ding heb ik ontdekt: ik moet bewust rust en tijd creëren om antwoord te krijgen op deze vragen. In Gods rust en aanwezigheid groeit mijn geloof, omdat we niet meer kijken met onze eigen ogen of het filter van ons eigen referentiekader; maar we gaan kijken met Gods ogen! Dat is wat mij er doorheen getrokken heeft in de afgelopen 9 maanden van revalidatie! Stapje voor stapje terug op de route!
PS. Wil jij ook aan de slag met een jaarvisie. Start met de mini-cursus ‘creëer jouw jaarvisie’ via mijn website www.levenvanlinda.nl