Terwijl voorganger Shamil Gesser afgelopen jaar de wereld over reisde om te prediken – en God grote wonderen zag doen -, voerde hij achter de schermen een heftige strijd tegen een schildklier-tumor. Het werd een tijd waarin angst en onzekerheid op hem af kwamen. “Ik zei tegen mijn vrouw: zeg me dat het goed komt”, zegt Shamil. Hij neemt ons mee naar terug deze periode en vertelt hoe het nu met hem gaat.
Shamil vertelt dat hij de eerste symptomen van zijn ziekte begin vorig jaar begon te ontdekken. “Als ik ging zingen of prediken, werd een kant van mijn hals super dik. Het was helemaal opgezwollen. Ik dacht eerst dat ik mijn stembanden verkeerd gebruikte. Desondanks werd het zo hinderlijk, dat ik naar de dokter ging. Ze maakten een echo en binnen drie minuten wisten ze: het is een tumor. Ik had een gezwel van 7,5 centimeter. Dan stort je wereld compleet in.”
“Je bent een mens en je gaat toch denken: ‘Ga ik dood? Ga ik mijn haar verliezen? Moet ik stoppen met prediken?’ Er komt veel onzekerheid naar boven. Natuurlijk heb je geloof, maar als mens heb je ook onzekerheden.”
“Je bent een mens en je gaat toch denken: ‘Ga ik dood? Ga ik mijn haar verliezen? Moet ik stoppen met prediken?’”
Geloof
Shamil Gesser is een man van geloof en hij heeft al veel obstakels overwonnen in zijn leven. Dat kwam van pas in de strijd die hij nu moest voeren. “Ik heb altijd geleerd om het woord van God te proclameren over mijn leven en mijn gezondheid. Ik moet geloven wat het woord zegt en niet wat de dokter of de duivel zeggen. Anders word je gek.”
“Verschillende Bijbelteksten hebben me erg geholpen. Bijvoorbeeld Spreuken 18 vers 21, waar staat: ‘Leven en dood is in de macht van de tong.’ Ook aan Psalm 118:17 had ik erg veel. Daar staat: ‘Ik zal leven en niet sterven.’ Die woorden hebben me er doorheen gedragen.”
Strijd met realiteit
Ondanks de kracht van het woord van God, moest Shamil een duidelijke keuze maken om zijn emoties niet te laten leiden door wat hij met zijn natuurlijke zintuigen zag. “Als ik met mijn hand voelde, zat daar een tumor ter grootte van een tennisbal. Dan besef je de heftige realiteit.
Dan komt het erop aan: kan ik mijn geloof praktiseren? Niet die tennisbal die je voelt is de waarheid, maar het woord van God. Ik proclameerde elke dag: ‘Ik ben niet ziek, ik ben genezen.’ Uiteindelijk staat de realiteit van de Bijbel boven de realiteit die je waarneemt. Ik wil niet bewogen worden door de symptomen.”
“Ik proclameerde elke dag: ‘Ik ben niet ziek, ik ben genezen.’ Uiteindelijk staat de realiteit van de Bijbel boven de realiteit die je waarneemt.”
“Tegelijkertijd ben je mens en is deze strijd moeilijk. Ik had mensen nodig om mij te bemoedigen. Ik ben niet immuun voor onzekerheid, eenzaamheid en ziekte. Ik had de steun van mijn vrouw zo hard nodig. Ik zei dan tegen haar: ‘Zeg me dat het goed komt.’ We groeiden in die tijd nog dichter naar elkaar toe, ze was er echt voor me. Haar woorden spraken leven in mij.”
Kracht van woorden
“Toen ik de uitslag van het ziekenhuis voor het eerst hoorde, had het veel vat op mij. Het schokte me zo sterk, dat ik drie dagen niet kon praten. Ook heb ik drie weken niet kunnen preken. De angst zorgde er uiteindelijk ook voor dat ik heb overgegeven. Ik had nooit verwacht dat ik een tumor zou krijgen.”
“De angst zorgde er uiteindelijk ook voor dat ik heb overgegeven. Ik had nooit verwacht dat ik een tumor zou krijgen.”
“Precies op het moment dat de uitslag kwam, werd ik ziek. Ik werd heet en koud, en mijn stemgeluid viel weg.” Shamil beschrijft hoe heftig de operatie was. “Ze prikten met een naald in mijn schildklier om het gezwel daar weg te halen. Ook kreeg ik kabels door mijn neus naar mijn keel. Zo keken ze of het gezwel goedaardig of kwaadaardig was.”
Gebed nodig
De strijd tegen de tumor duurde in totaal acht maanden. Shamil heeft er bewust voor gekozen om het ziekte-proces niet in de openbaarheid te brengen. Hij legt uit waarom. “Ik bid zelf voor heel veel mensen, ook veel zieken. Of je het wilt of niet, als mensen weten dat ik ziek ben, verandert dat hun perceptie. Ze gaan zich afvragen: ‘Waarom bidt hij voor mij, als hij zelf ook gebed nodig heeft?’”
“Het was wel lastig voor mij dat ik het niet kon vertellen. Ik kreeg juist in die tijd nog meer uitnodigingen. Ik bleef de wereld over reizen en op veel plekken prediken. Ik zag meer genezingen en wonderen dan ik ooit had gezien. De kracht van God nam zo snel toe. Ik zag mensen om mij heen genezen, maar God genas mij niet. Het was best zwaar.”
“God heeft het zo ingesteld, dat een mens een ander mens nodig heeft, om Zijn probleem opgelost te zien worden.”
“Wat ik hieruit leerde, is dat de zalving van God op mijn leven niet voor mijzelf is, maar voor anderen. God heeft het zo ingesteld, dat een mens een ander mens nodig heeft, om zijn probleem opgelost te zien worden. Ik kon voor anderen bidden, maar anderen moesten ook voor mij bidden.”
Begrijpen
“Verontwaardigd naar God toe ben ik nooit geweest. Wel was het een diep dal en ik heb vragen gesteld aan God: ‘Waarom gebeurt dit? Ik dien U, ik geef me over om andere mensen te dienen, ik snap het niet.’ Die vragen kwamen wel in mij op.”
“Toen ik geopereerd werd, was ik een maand uit de roulatie. 5 februari jongstleden heb ik mijn eerste preek weer gehouden. Nu ben ik langzaam weer de oude aan het worden. Nu ik terugkijk, besef ik nog maar half waar ik doorheen gegaan ben.”
“Nu ik terugkijk, besef ik nog maar half waar ik doorheen gegaan ben.”
“Twee dagen voor de operatie heb ik op zondag de mensen in onze kerk op de hoogte gebracht. Ik zei: ‘Maak je niet druk, maar bid wel voor mij.’ De mensen waren echt verdrietig, maar ze steunden me echt. Ik heb veel fruit en vitamines gekregen van hen. Dat was heel lief.”
Les
Shamil vertelt, terugkijkend, dat hij een belangrijke les heeft geleerd in het hele proces. “Ik heb geleerd dat God trouw is, je kunt op Hem rekenen en Hij verlaat ons nooit. Er was geen moment dat Hij niet voelbaar aanwezig was. Hij wijkt niet van je, Hij is goed en trouw. Dat was geweldig om weer duidelijk te zien.”
God is machtig en groot prys aanbid hem vraag en kryg antwoord