Eén van de grote problemen die wij hebben bij het begrijpen van Israël op Gods profetische agenda, is het rigoreuze onderscheid dat gemaakt is tussen het Oude Testament en het Nieuwe. De termen zijn verwarrend, en ze komen niet uit de Schrift maar zijn van buiten ingelegd. Door het verhaal van God met de mens en de kosmos zo in tweeën te hakken wordt gesuggereerd dat het Oude Testament enkel nog een leuk voorwoord is op het Nieuwe, en dat Jezus met Zijn komst het Boek van het Oude Testament heeft dichtgedaan en met Zichzelf vervangen.
Tekst: theoloog Stef Schagen
Met het Nieuwe zou het Oude niet meer gelden en afgedaan hebben. Het Oude is enkel geschiedschrijving zodat wij weten waar alles, en Jezus vandaan komt, en de Oude Testament profetieën moet je nu enkel geestelijk, allegorisch nemen. Althans, enkel in de Roomse en Protestantse gedachte dan. Deze termen zijn bedacht vanuit de gedachte van de vervangingstheologie.
De oorspronkelijke Hebreeuwse canon kent dat onderscheid niet omdat Gods verhaal met het Nieuwe Testament niet opnieuw begint maar gewoon doorgaat. Jezus vervángt al Gods eerdere openbaringen niet maar vult die aan, maakt die compleet. Daarom zei Hij: “Meent niet dat Ik gekomen ben om de Wet en de Profeten te ontbinden. Ik ben niet gekomen om te ontbinden maar om die te compleet te maken” (Grieks: “pleeroo”, “compleet maken, vol maken”, Matt.5:17). Jezus is het toppunt van alle openbaring (Heb.1:1-3, Joh.14:9). Maar met Hem gaat het Boek dat wij het Oude Testament noemen niet dicht, maar door. Daarom zei Jezus erachteraan: “Want voorwaar, Ik zeg u: Eer de hemel en de aarde vergaat, zal er niet één jota of één tittel vergaan van de wet, eer alles zal zijn geschied. (Matt. 5:18).
Eer alles zal zijn geschied?
Hoe wil je het hebben? Voor de hemel en aarde vergaan, zullen Gods beloften en aankondigingen in het Oude Testament worden vervuld (vgl. Rom.15:8). Dat “eer alles zal zijn geschied” komt allemaal uit ons Oude Testament want het Nieuwe was toen nog niet gepend. Zijn wij daar, gelet op alle tekenen, vandaag heel dichtbij? In elk geval is het tijd om de termen Oude en Nieuwe Testament even rigoreus af te schaffen als dat wij ze in ons Roomse en Protestantse onverstand hebben ingevoerd.
Ze hebben tot verwarring geleid en tot nog meer van dat onverstand, antisemitisme en antizionisme en tot christelijke scheuringen als het over Israel en het Koninkrijk ging. Wij kunnen ons beter houden bij de Hebreeuwse wortels en de naam van het Oude Testament die het Joodse volk, de eerste eigenaar, onze moeder (Rom.9:4), het heeft gegeven: de Tenach. De T staat voor Torah (Wet), de N voor Nevi’im (Profeten) en Ch voor Ketuvim (Geschriften). Overigens is de volgorde van de boeken in de Hebreeuwse Tenach anders en gaat de Torah over meer dan de Tien Woorden.
Hebreeën 8:13?
Mozaische verbond
Misschien dat je nu protesteert, en dat je zegt dat met de komst van het Nieuwe Verbond, dat Jezus instelde met het Avondmaal voor Hij het bezegelde met Zijn bloed op Golgotha, het Oude is afgelopen. ‘Immers, lees de Hebreeënbrief’, zeg je. ‘En lees Hebreeën 8:13: “Wat oud is en verjaart is niet ver van verdwijning”. De termen Oude en Nieuwe Testament komen dus wel degelijk uit de Schrift!’
Maar wanneer je dit denkt laat je eigenlijk zien hoezeer de christelijke kerk in de Roomse en Protestantse verwarring is gedoopt en deze termen in ons denken hebben huisgehouden: In de Hebreeënbrief gaat het niet over het Oude Testament, maar over het Mozaische Verbond dat in Christus niet meer werkzaam is (lees vers 9 en de context). Het Oude Testament, de Tenach, heeft namelijk méér verbonden dan het Mozaische alleen, dat God met de Israelieten sloot in Exodus 19 in de Sinai. Er is een veel gróter verbond dan het Mozaische, het verbond dat de moeder van alle verbonden is, de boom waaraan de andere verbonden als takken groeiden: het verbond van God met Abraham waar het herstelplan van God mee begon. Dat verbond is eeuwig en dus zijn alle beloften het ook (Gen.17:7). Abraham is onze vader van geloof, niet Mozes, en ook het verbond van Christus is een tak aan dat verbond van God met Abraham.
Verbond van Noach
Dat verbond met Abraham, het Abrahamitische Verbond, zegt dat God voor eeuwig de God zal zijn van Abraham’s nageslacht (lees Gen.17:7). Alhoewel Hij Israël tijdelijk heeft verstrooid, zal Hij Israël weer aan Zijn boezem trekken aan het einde der tijden. Hij zal doen wat Hij heeft beloofd en het Nieuwe Verbond dat in de Tenach is aangekondigd ook met hen, hun volheid, sluiten (Jer.31:31-34). Want God is niet als ons mensen (Spreuken 20:6). Bij Hem is ja ja, en in Christus zijn al Zijn beloften “ja en amen”! (Matt.5:37, 2 Cor.1:20).
Als je zegt dat het Oude Testament niet meer geldt, moet God dan in Christus ook het Verbond van Noach maar afschaffen?
Een gedachte om mee te nemen voor deze week?
Hi Stef en Dick,
Prima aanzet tot meer! Morgen vieren we Yom Teruach, dag van de bazuinen, die de komst van de Koning aankondigen met Tom Kippur, verzoening dankzij Yeshua en Sukkoth, ziende op het komende Koninkrijk.
Feesten van JHWH , ons geleerd in de Tora en voorgeleefd door Yeshua!
Als Bijbelse gelovigen volgen we Hem en alleen al omdat Hij het zo duidelijk stelt in Matth. 5:17 e.v., dat er “geen jota of tittel zal vervallen van de Tora” en Hij Tora getrouw leefde, net als de hele Handelingengemeente en er na, vieren we Zijn Feesten met al die rijke geestelijke lessen.
Lees er meer over in onze tora-yeshua gemeente, stel je vragen, vieren de Feesten mee, natuurlijk vanuit de dankbaarheid voor het feit dat Yeshua het oordeel van de Tora droeg, de doodstraf wegens het niet naleven er van, voor elk mens, die als zondaar Hem omarmt.
Wel de zondevergeving aanvaarden en niet de geestelijke rijkdom van de Torapraktijk navolgen? Dat is niet logisch, het oordeel is vervuld, leef op dat fundament in heiliging Yeshua na.
“Wie Mijn geboden heeft en ze bewaart, die is het, die Mij liefheeft” , Joh. 14:21
Shalom
Ben Kok (joods-chr. pastor)