De Nederlandse evangelist Laura Bos is op dit moment in Polen, waar ze werkt met een team van Seek Justice. Daar aan de grens zien ze wonderen. Zo geeft een vrouw haar leven aan Jezus na een droom. Ook is een vrouw waarschijnlijk behoed voor mensenhandel: “Ze was lijkbleek toen ze zich aan mij vastklampte”.
Laura, wat doen jullie precies op dit moment?
Laura: “Op dit moment rijden we met bestelbusjes naar de Oekraïense-Poolse grens. Langs allerlei legertanks heen, het is echt een soort van medisch konvooi. We brengen medicijnen, slaapzakken en goederen naar de grens. Maar we helpen ook mensen Polen in te vluchten. Het treinstation in Lviv is een chaos aan mensen. Zwangere vrouwen, baby’s, oude mensen, gehandicapte mensen. Wat je doet als je mensen wilt helpen met het busje is dat je simpelweg naar een balie toeloopt en zegt: ‘Ik heb plek voor zoveel personen’. En dan krijg je ze mee. We nemen ze mee naar een veilige plek in Polen. En ik heb een aantal gastgezinnen in Nederland. We hebben al heel wat Oekraïners in veiligheid kunnen brengen bij die gezinnen.”
‘WE voelde Al aan: dit verhaal klopt van geen kanten.’
Dat je zomaar mensen mee krijgt maakt hen natuurlijk heel erg kwetsbaar voor mensen met verkeerde bedoelingen...
Laura: “Mensen zijn echt wanhopig. Ze klampen zich aan je vast. Veel spreken de taal niet. Dit maakt ze heel kwetsbaar voor mensenhandelaren. Vooral vrouwen die alleen reizen zijn kwetsbaar. Mensen grijpen alles aan: ze willen gewoon weg van de oorlog. Ik heb een vrouw ontmoet van wie ik vermoed dat we haar uit de handen van mensenhandelaren hebben gehaald.”
Mensenhandel, hoe kwam je daar achter?
“We hadden een vrouw ontmoet op het treinstation, een hele mooie blonde vrouw die vroeg of ze met ons mee kon. Toen ze naast me ging zitten in het busje was ze echt lijkbleek. Ze was zwaar getraumatiseerd. Door Google Translate kwamen we langzaam achter haar verhaal. Ze had iemand op haar vlucht ontmoet die haar wel een baan kon geven in Barcelona. Maar ze kon niet vertellen wie het was, of met welke organisatie. Ook had ze geen foto van hoe diegene er uit zag, of contactinformatie. Het was allemaal heel vaag. Mijn broer was ook mee en wij keken elkaar aan en dachten allebei: dit is goed mis, dit verhaal klopt van geen kanten. Kijk, het wordt steeds beter georganiseerd maar op het moment kan iedereen als ‘vrijwilliger’ bijvoorbeeld de vluchtelingenkampen inlopen. Je trekt een hesje aan en je bent vrijwilliger. Er is geen registratie, geen background check, niets. Daarom zijn wij heel erg op ons hoede voor mensenhandel. We delen ook folders uit met waarschuwingen.”
‘Ze had een droom dat ze iemand zou ontmoeten met mijn naam’
Hoe maakte je haar duidelijk dat ze niet naar Barcelona moest gaan?
Laura: “Natuurlijk is ze getraumatiseerd, dus het kostte tijd voor ze ons vertrouwde. We hadden een hotel voor haar geregeld want ze was zo van slag dat ik dacht: ze moet even niet in zo’n Poolse opvang zitten. Dat zijn vaak hele grote zalen, met veel mensen, het is heel chaotisch en intens. Langzaam wonnen we haar vertrouwen en ineens klikte het bij haar: als ik naar Barcelona ga dan kan het wel eens helemaal mis gaan. Deze mensen kan ik wel vertrouwen. We hebben met haar moeder gebeld en uiteindelijk heb ik haar kunnen linken aan een gastgezin in Nederland. Ze appte mij net dat ze zich veilig voelt waar ze nu is. Natuurlijk, als ze nog steeds naar Barcelona wil moet ze dat doen maar ik denk niet dat dat een goede plek is.* Ik kan nog steeds niet met 100 procent zekerheid zeggen of het mensenhandel is maar het hele verhaal was heel schimmig.”
Wat voor wonderen maak je nog meer mee?
Laura: “Er is een Oekraïens meisje dat in Duitsland woont maar naar de grens was gereisd om haar nichtje te helpen vluchten. Ik ontmoette haar in een hotel, bij het ontbijt. We raakten aan de praat en ze vertelde dat ze de nacht daarvoor een droom had gehad dat ze een Laura zou ontmoeten. Ik mocht voor haar bidden en toen ervaarde ze Jezus. Ze zei dat het voelde alsof het een waterval was. Toen nam ze Jezus aan, daar in het hotel. Wat ook bijzonder was: haar hele reis had ze al christenen ontmoet. Ze stond echt te stralen en zei tegen haar nichtje: ‘Je moet haar even een knuffel geven, dat ervaar je een waterval en vrede!’ Hoewel haar nichtje zwaar getraumatiseerd is (ze at en sprak amper) zei ook zij, nadat ze mij een knuffel had gegeven: ‘Ik voel vrede’. Mijn broer heeft tickets voor hen gekocht zodat ze veilig samen naar Duitsland konden vliegen.”
Wow, dus mensen nemen ook Jezus aan?
Laura: “Ja, Jezus is uiteindelijk de enige die ze mee kunnen nemen. Ja, we helpen mensen met eten en drinken, onderdak en veiligheid. Maar uiteindelijk, als je op de vlucht bent, is Hij de enige die er altijd bij is.”
‘Jezus is de enige die ze mee kunnen nemen.’
*Note redactie: Frits Rouvoet vertelde dat Barcelona o.a. een van de grote steden is waar vrouwen in prostitutie worden gedwongen.
Jouw gebed is krachtig voor de Oekraïense vluchtelingen! Eerder vroegen wij al specifiek te bidden tegen mensenhandel. De verhalen van Gods ingrijpen aan de grens blijven binnendruppelen.
