Marien en Yvonne Kroon wonen al zo’n tweeëntwintig jaar in Roemenië en bieden daar hulp aan de Roma’s (zigeuners) via hun stichting Charis. Ze geven onderwijs, bieden medische en praktische hulp, doen kinder-, tiener- en vrouwenwerk , helpen families en houden kerkdiensten. Toen de oorlog tussen Rusland en Oekraïne uitbrak, was het voor Marien al heel snel duidelijk: niets doen is geen optie. Hij sloeg de handen ineen met andere organisaties en reist sindsdien naar de grens met Oekraïne om hulpgoederen te leveren. Ook helpt zijn organisatie vluchtelingen opvangen die op doorreis zijn.
“Toen ik meekreeg dat er allemaal vluchtelingen bij de grens tussen Oekraïne en Roemenië waren, raakte ik geestelijk zo verontwaardigd dat ik dacht: ik moet iets doen. Niets doen is voor mij geen optie”, vertelt Marien.
“Mijn hart brak voor de vluchtelingen die aankwamen en helemaal niets hadden. Ik zei tegen mijn team: ‘Ik moet iets doen, het kan me niet schelen. Morgen rijd ik naar de grens en ga ik koffie en broodjes uitdelen.’
Maar toen kwamen we al snel in contact met andere organisaties. We hebben allemaal spullen bij elkaar gebracht en een auto vol geladen. Zo zijn we naar de grens bij Oekraïne gereden, een rit van vier uren.”
Grens
“We hebben de spullen afgegeven bij een organisatie die samenwerkt het gemeentehuis bij de grens. Daar herpakten ze de spullen en brachten die de grens over naar Oekraïne. Aan de kant van Oekraïne stond een file van zo’n 27 km auto’s.
Veel vluchtelingen hebben geen paspoort. Er moeten dan eerst bureaucratische zaken geregeld worden voor ze de grens over kunnen. Ook zagen we auto’s zonder benzine. Mensen hebben maar beperkt brandstof. Soms loopt de file op tot wel 40 km.”
De grensovergang die Marien en zijn team opzoeken, is maar klein. “Bij de grote grensovergangen zie je dat er al veel hulporganisaties werkzaam zijn. Wij hebben rondgevraagd en gekeken naar waar de nood hoog is. Bij deze grensovergang was nog veel hulp nodig. Vandaar dat we gekozen hebben voor deze plek.”
“de gezinnen zijn ook nog eens verscheurd zonder dat ze weten of ze elkaar ooit terug zullen zien.”
Niet alleen organisaties helpen mee, vertelt Marien. “Als ik zie hoeveel Roemenen er op de benen gaan staan, ben ik onder de indruk. Ze doneren allerlei spullen aan vluchtelingen uit Oekraïne terwijl ze zelf soms ook niet veel hebben.
In Cluij, de plaats waar Marien en Yvonne vlakbij wonen, worden vluchtelingen opgevangen die op doorreis zijn. “We helpen hen door warme maaltijden aan te bieden en zaken te geven die ze hard nodig hebben, zoals winterjassen en schoenen”, vertelt Marien. Dat werk coördineert zijn dochter die in Roemenië voor maatschappelijk werkster studeert.
Verscheurd
“Het is een moeilijke situatie voor de Oekraïense vluchtelingen, al helemaal omdat ze geen Roemeens spreken”, gaat hij verder. “Je moet met handen en voeten communiceren.
Je ziet ook vaak dat het vrouwen en kinderen zijn en dat de man van het gezin niet mee is, omdat die achter moest blijven om te vechten. De gezinnen zijn dus ook nog eens verscheurd, zonder dat ze weten of ze elkaar ooit terug zullen zien.
Mijn hart huilt als ik dit allemaal zie. Ik wil hen de liefde van Jezus laten zien. Je doet het werk met je hart. Ik zeg weleens, zoals het in de Bijbel staat: ‘De liefde van Jezus dwingt mij’.”
Steun
Marien merkt dat de steun vanuit Nederland groot is. “Ik zette een berichtje op Facebook en had binnen twee dagen meer dan tienduizend euro opgehaald voor Oekraïne. Maandag is er nog een transport vanuit Nederland gekomen met spullen. Die zijn geleverd door de hulporganisatie GAiN in Nederland met wie we samenwerken.
Schakelen
“Omdat onze organisatie hier klein is, kunnen we makkelijk schakelen”, zegt hij. “Per dag kan de situatie veranderen en daarmee de zaken waar vluchtelingen het meeste behoefte aan hebben.
We hebben goed contact met de organisatie die werkt bij de grens en vragen hen steeds waar het meeste behoefte aan is. Zo spelen we in op wat mensen nodig hebben en kunnen we effectief hulp verlenen.”
Doneren
Als mensen goederen willen doneren, kan dat via stichting GAiN. Mochten mensen financiële steun willen geven, dan kan dat direct via stichting Charis. “Al het geld dat wordt gegeven, komt allemaal bij de mensen uit Oekraïne terecht”, besluit Marien.
