Bert en Jacolien Loonstra leerden in hun leven vooral één les: “Gehoorzaam Gods stem, ook al kost het je wat!”

Bert en Jacolien Loonstra hebben beide een reformatorische achtergrond. Nu ze andere keuzes maken, waarderen ze nog steeds de tijd in hun vroegere gemeenten: “God heeft op onze achtergrond voortgebouwd, het is de basis van ons geloofs(leven). Het is niet nodig om je af te zetten tegen je achtergrond: God werkt daar doorheen.”

Twijfel

Het gezin Loonstra was jaren lid van de hervormde gereformeerde bond, een reformatorische kerk. Daar gingen ze twee keer per zondag naar de kerk en was Bert ouderling. Het gezin bad thuis hardop en de Waarheidsvriend werd trouw gelezen. 

“We deden alles wat van ons verwacht was, maar ten diepste vroeg ik me af of dit echt de oplossing was.”

“Ondanks het onderwijs in de gemeente, bleven we in een onzekere positie. De boodschap was een beetje: ‘Als je je voegt in datgene wat je geleerd is, komt het wel goed. Dan kom je wel in de hemel.’ Hoe God was, en wat jouw verhouding was met God werd niet duidelijk. Ik hoorde nooit dat je een relatie kon hebben met God en dat wij kinderen van God zijn. Het was altijd zoeken naar waar ik in het geloof stond, of ik wel uitverkoren was en of mijn geloof wel het ware geloof was. In de kerk was twijfel normaal. Maar inwendig nam ik er geen genoegen mee.”

Het Beloofde Land

Het gezin ging in 2006 naar camping ‘Het Beloofde Land’. Daar werd Bert als ‘een magneet’ naar de Bijbellezingen toe getrokken. Een moment ging het over koning Saul. God had Saul uitgekozen en aangewezen, maar de koning vertrouwde zichzelf steeds meer in plaats van God. Zo raakte hij steeds verder van God vandaan. “Luisterend naar die boodschap werd ik zo enorm geraakt door de Heilige Geest… Er was vrij weinig overeenkomst tussen het leven van Saul en mij, maar toch herkende ik me in hem: Ik was geneigd om dezelfde koers te varen en van God af te dwalen. En daar werd ik onrustig van.”

“Na de dienst zei een buurvrouw: ‘je moet eens een gesprek aanvragen met de campingpastor, ik merk dat je het nodig hebt.’. Twee dagen later was het zover. “De man stelde de vraag: ‘als je vanavond sterft, weet je dan waar je heen gaat?’ Die vraag kwam binnen, ik kon geen antwoord geven en bleef stil. Daarop reageerde de campingpastor: ‘dan weet ik het wel…’ En hij begon het evangelie opnieuw aan me uit te leggen. Toen ontdekte ik dat God persoonlijk is, en dat Jezus de oplossing was van al mijn vragen: Hij wilde mijn persoonlijke Verlosser zijn. Op die dag knielden we samen neer om te bidden. Dat gebed luchtte mij zo op!”

‘Kijk, daar is water; wat verhindert mij gedoopt te worden?’

Handelingen 8:36

Verandering

“De volgende ochtend dacht ik na over de inhoud van een Bijbellezing die ik bij een mannenclub moest houden. Opeens merkte ik hoe mijn gedachten getrokken werden naar specifieke momenten in de roeping van Abraham. Er scheen een soort zacht licht over het Woord, God begon te spreken en me dingen te laten zien.” 

“Ook kreeg ik, terwijl ik op bed lag te mijmeren, een beeld voor mijn ogen van een powerpoint sheet. Ik zag met gesloten ogen daar de Bijbeltekst staan: ‘Kijk, daar is water; wat verhindert mij gedoopt te worden?’. Binnen twee seconden was ik overtuigd: ik moet me laten dopen. Ondanks dat dit grote impact zou hebben in mijn leven. Ik was niet bang, want ik wist dat het Gods wil was.”

Als Jezus het doet…

Voor Jacolien bleef de verandering van Bert eerst een raadsel. Ondanks dat bleef het echtpaar praten en samen en ieder voor zich Bijbelstudie doen. Jacolien:“Telkens als ik de Bijbel erbij pakte, viel deze open op Mattheüs 3. Daar beschrijft Mattheüs werd gedoopt, terwijl Hij ook was besneden. Ik begon me steeds meer te beseffen dat als Jezus Zich liet dopen, ik me ook moest laten dopen.” 

Zoektocht

Door de keuze van Bert en Jacolien om zich te laten dopen, moest Bert afstand doen van zijn baan. Hierdoor werd hij klant van het UWV en deed hij veel verschillend werk. In die tijd raakte hij overspannen. “Het UWV vroeg me welk werk ik fijn en ontspannend zou vinden om te doen. Ik koos ervoor om chauffeur te worden om leerlingen naar school te brengen. Ik reed in een super oud busje met een cassette speler. Thuis maakte ik cassettes met preken van een spreker die me aanbevolen was, ene Andrew Wommack. Die draaide ik op de terugweg, als ik alle kinderen afgezet had. Tijdens het luisteren gingen er vergezichten voor me open, ik voelde ‘dit is de waarheid!’. Ik toetste alles en verbaasde me over het feit dat al die dingen echt met de Bijbel overeen kwamen.”

“Tijdens een van de baantjes bij het UWV, had een school fouten gemaakt met mijn aanstelling en ontslag. Daardoor moesten ze me een flinke geldsom betalen. Ik had al een poos het verlangen om een Bijbelschool doen, dit werd mogelijk met het geld dat ik kreeg. Ik kwam via hun website terecht bij Charis Bible College, toen bleek dat dit van dezelfde spreker was als de man die ik altijd luisterde onderweg in het busje: Andrew Wommack.”

Een paar jaar later volgde Jacolien dezelfde Bijbelschool. Ook zijn ze samen een paar jaar medewerker geweest. “We mochten zelf opgroeien in ons geloof, en studenten zien groeien.” Jacolien heeft zich er ook enorm ontwikkeld: “Ik verschool me heel vaak achter Bert, maar God zei: ‘Kom te voorschijn, Ik wil je stem horen’. Ik heb een verlangen om mensen met de boodschap van genade te bereiken en voor hen te bidden en mijn getuigenis te delen.” 

Levensles

De grootste les die Bert en Jacolien de afgelopen jaren hebben geleerd is het luisteren naar God, ondanks dat anderen daar iets van vinden. “De mening van mensen is niet belangrijk: Als we in Christus zijn, zijn we in een nieuwe schepping. Stel je dus open door wat God te zeggen heeft, laat je niet beperken door je eigen gedachten, emoties of tradities. Laat God tot je hart spreken omdat Hij altijd nieuwe dingen heeft: Hij heeft een prachtig plan voor ons leven, en we kijken vol verwachting uit naar de volgende stap!”