Bianca de Graaff heeft al tien jaar een eigen praktijk voor gesprekstherapie en gezondheid. De afgelopen jaren kwamen er steeds meer vrouwen op haar pad die vertelden dat ze ermee worstelden dat ze een abortus hadden laten plegen. “‘Er is nog iets wat ik niemand heb verteld’, zeiden ze dan”, vertelt Bianca. Ze merkte dat er een soort taboe is; de vrouwen hebben veel last van schaamte en durven er haast niet over te praten.
“Ze weten heel goed dat abortus niet goed is, maar omdat ze vanuit de kerk en mensen om hen heen vaak veroordeling ervaren, durven ze er niet over te praten.” In Biancas praktijk komt dan het hoge woord eruit en helpt Bianca hen met het verwerken. Een aantal vrouwen hebben zo inmiddels innerlijke genezing ervaren.
Bianca besloot een boek te schrijven: ‘Abortus, en nu?’, omdat ze inzag hoe nodig het is dat vrouwen kunnen praten en tot herstel kunnen komen. “Het is niet een makkelijk onderwerp, maar toen ik ervoor bad, kreeg ik de kracht en de rust om het te gaan doen.”
Verwerken
“Er is wel vijf jaar overheen gegaan voordat ik mijn boek uitgaf”, vertelt Bianca. “Over abortus zijn wel veel boeken geschreven, maar die gaan vooral over het proces voorafgaand aan abortus. Over het verwerkingsproces na de tijd bestaan weinig boeken. Dat is waar mijn focus op ligt. Het boek gaat niet zozeer over of abortus goed of fout is, maar over hoe het te verwerken als er eenmaal abortus gepleegd is.
Natuurlijk is de Bijbel er duidelijk over dat ongeboren leven beschermd moet blijven, maar het punt is dat abortus in de kerk wordt veroordeeld, maar er niet over wordt gepraat. Er wordt geen hulp geboden aan vrouwen die het al mee hebben gemaakt. Ze worden afgewezen en buiten de deur gezet. Maar Jezus ging juist naar mensen toe die door de samenleving werden afgewezen, en praatte met hen.”
Openheid
Volgens Bianca is het belangrijk dat er meer openheid komt voor vrouwen om over hun worsteling na een abortus te kunnen praten. “Veel vrouwen die hier komen, zijn bereid abortus als zonde te belijden; ze weten dat ze fout zijn geweest. Maar ze hebben mensen nodig met wie ze kunnen praten om alles te verwerken en herstel te vinden.
Veroordeling werkt dan averechts. Als vrouwen er niet over kunnen praten, komen ze vaak in een vicieuze cirkel waarin ze de neiging hebben opnieuw abortus te laten plegen. Er knaagt een minderwaardigheidsgevoel aan ze; het gevoel dat ze het niet meer waard zijn om nog moeder te worden.”
“het is belangrijk dat vrouwen niet in hun eentje hoeven worstelen met de gevolgen van een abortus”
Helpende hand
“Ik kijk graag naar Bijbelverhalen waarin een helpende hand wordt uitgereikt. Wij veroordelen vaak op basis van de wet. Maar ga eens samen met die vrouwen Bijbellezen en kijk ernaar hoe Jezus dingen aanpakte. Dat brengt herstel. Anders blijven ze in die vicieuze cirkel zitten”, zegt Bianca.
“Het is belangrijk dat vrouwen niet in hun eentje hoeven worstelen met de gevolgen van een abortus, maar dat ze iemand hebben die er samen met hen doorheen gaat.”
Daarvoor is het nodig dat het taboe doorbroken wordt. Maar hoe dan? “Als je weet van iemand die worstelt na een abortus, kun je haar bijvoorbeeld een boek aanreiken en haar laten weten: ik wil er voor je zijn.”
Vertrouwen
De kerk in het algemeen kan volgens Bianca het taboe doorbreken door het onderwerp bijvoorbeeld in kringverband te bespreken. Kringen en pastoraal werkers zouden het bespreekbaar kunnen maken. Belangrijk hierbij is wel dat er een sfeer van vertrouwen is.
“Als je als vrouw ermee worstelt dat je abortus hebt laten plegen, voelt dat heel kwetsbaar. Als er in kringverband over gepraat wordt en er is echt een sfeer van vertrouwen, misschien durft iemand dan over haar ervaring te praten.”
‘Abortus, en nu?’
Bianca’s boek ‘Abortus, en nu?’ zou daar ook bij kunnen helpen. “Het is in eerste instantie direct gericht op vrouwen die zelf een abortus meegemaakt hebben, maar er zijn ook organisaties die het boek gebruiken omdat het hen helpt te werken met vrouwen die abortus hebben laten plegen.”
Het boek bestaat uit twee delen. “In het eerste deel ga ik in op zaken waar vrouwen mee te maken hebben na een abortus. Pijn, verdriet, schuld, schaamte, verlies… Het is een traumatische ervaring die veel stress oplevert. In het tweede deel ga ik dieper in op hoe je het kunt verwerken met het geloof. Daar ga ik in op thema’s als schuld, vergeving, troost, herstel en hoe je je identiteit in God kunt (her)vinden.”
Wat Bianca in haar praktijk merkte, is dat vrouwen herstel vonden door verwerkingsvragen die ze hen stelde. Die verwerkingsvragen heeft ze ook in haar boek verwerkt, aan het eind van elk hoofdstuk.
Liefdevolle omarming
“Wat ik mensen mee wil geven is: wees elkaars broeders en zusters. Veroordeel niet te snel, maar luister eerst eens naar iemands verhaal. Overal zit een verhaal achter en elk verhaal is anders.
Abortus is een beslissing die vrouwen onder tijdsdruk maken. Veel van hen ervaren het als een soort stoomketel; je moet snel beslissen, er is een partner die dingen vindt, etc. Soms gaan vrouwen op een gegeven moment maar, omdat ze het anders niet meer weten.”
Bianca benadrukt dat haar boek in eerste instantie gericht is op verliesverwerking van vrouwen die al een abortus achter de rug hebben. “Maar het zou mooi zijn als door mijn boek mensen meer samen gaan optrekken met vrouwen die twijfelen over het laten plegen van een abortus. Als er een liefdevolle omarming is wanneer vrouwen met deze vraag worstelen, zou het voor hen weleens veel beter kunnen aflopen.”
Klik hier voor meer info of om het boek ‘Abortus, en nu?’ te bestellen.
