Nathalie van Dijk groeide op in een niet-christelijk, gelukkig en liefdevol gezin en stotterde al vanaf jonge leeftijd. Haar ouders gingen met haar naar de logopedie, maar dat sloeg niet aan. “Stotteren werd mijn identiteit en daardoor voelde ik me enorm afgewezen.” In dit interview vertelt Nathalie hoe ze God vond, die haar vrijzette van een spreektechniek en vrijheid gaf in haar spreken.
“Mijn eerste afwijzing die ik ervoer was op de basisschool. Ik wilde graag voorlezen, maar dat was heel moeilijk voor mij en ik vond het verschrikkelijk.
Op de middelbare school werd dit gevoel, het uitlachen en de pesterijen erger. Enkele docenten gaven me geen beurt meer om mij hier ook van te ontzien. Lezen en praten voor de klas was een ramp, maar geen beurt krijgen was net zo erg. Het was ontzettend dubbel.”
“Vanaf de tienerjaren begon ik hierdoor ook echt een hekel aan mezelf te krijgen, wat van de buitenkant nauwelijks te zien was. Ik wees mezelf af om het stotteren en ik huilde heel veel als ik alleen was.”
Cursus
Ze besloot een cursus te volgen die haar van het stotteren af zou helpen, maar ze kon het niet volbrengen. “In die tijd overleed mijn broertje, het was een verschrikkelijke tijd. Ik heb me zelfs afgevraagd waarom niet ik, maar mijn broertje die overleed. Ik stotterde, dus ik had beter dood kunnen gaan.”
Ondanks de moeilijkheden met haar stotteren in haar leven, kreeg Nathalie een relatie met haar huidige man. “Ik heb hem vaak gevraagd: ‘Weet je zeker dat je verkering wil, aangezien ik stotter?’ Gelukkig bleef hij bij me en hebben we ook samen kinderen gekregen.”
“Ik vond het heel erg toen ik hoorde dat ons derde kind ook begon te stotteren, omdat hij me na deed. Ik heb toen alle angst en schaamte na ongeveer tien jaar opzijgezet en ben weer met volle hoop naar de cursus terug gegaan, die ik in het verleden had gedaan. Ook om te voorkomen dat mijn zoontje het stotteren zich eigen ging maken.” Nathalie leerde daar de spreektechniek, die al vele mensen van het stotteren had geholpen.
Uitgeput en depressief
Na 4 jaar vechten met deze techniek werd het haar te zwaar en te veel. Het ging steeds slechter met haar spreken en met haar. Ze was uitgeput en raakte in een depressie. Het stotteren, de angsten, de paniek, de frustraties, haar negatieve zelfbeeld, de wanhoop, de trauma’s rondom haar spreken, het verdriet. Ook het altijd falende gevoel in haar spreken vanaf kinds af aan en de ontzettende boosheid en haat naar haarzelf als ze stotterde, zorgde ervoor dat ze het te zwaar vond om hiermee te leven.
Nathalie hoorde van vrienden dat God bestond, hoewel ze zelf al jaren oplossingen en kracht zocht in de occulte geestelijke wereld, waaronder hypnose en reiki. Maar in de wanhoop riep ze uit naar God en smeekte ze God om hulp. Toen kreeg ze een droom, waarin ze een ontmoeting kreeg met God, die beloofde dat het goed zou komen. “Ik kreeg toen ook van God door: Lukas 24, over de opstanding van Jezus. Ik ging het opzoeken in de Bijbel. Dat sprankje hoop en dat beetje liefde en de belofte van God was genoeg om niet het leven uit te stappen. Ik wist dat God me zou gaan helpen, terwijl ik zelf geen idee had hoe.”
Overleven
Ze begon kracht, hoop en rust te ervaren om door te gaan, ondanks de heftige emoties waar ze in probeerde te overleven. “Ik sprak weer met de techniek die gebaseerd is op middenrif en concentratie en dit gaf mij de hulp -als ik deze goed toepaste – om vloeiend te spreken. Maar het bracht me ook in een bepaalde kramp. Die techniek zorgde dat ik niet volledig vrij kon zijn. Het was altijd bij iedere zin op mijn hoede zijn om de techniek goed toe te passen om zo te voorkomen dat ik stotterde. Ik kon mezelf niet vrij uiten in emotie, ik voelde me tegengehouden in mijn spreken en in mijn gedrag, ondanks dat ik heel blij was dat ik vloeiend kon spreken.”
Ze ging zich meer en meer verdiepen in het Woord om God beter te leren kennen. Ze was erg onder de indruk wie God is, wat Hij voor haar heeft gedaan en doet en wie Hij voor haar is. “Na het ontvangen van Jesaja 32:4, waar staat dat de tong van de stotteraars vloeiend en vlot spreekt wist ik helemaal zeker dat dat waarheid zou worden in mijn leven en dat ik vrijheid ga voelen in mijn spreken en in mijn hoofd.”
Terugvallen
Ze ervoer tijdens haar wandel met God ook regelmatig terugvallen in het spreken, waardoor het stotteren weer erg overheerste. “Ik bleef hoop, geloof en vertrouwen houden in God, ondanks de meerdere terugvallen die niet makkelijk waren. De techniek bracht mijn spreken vaak tot hetzelfde punt en al geregeld zag ik de eindstreep. Maar zodra ik de techniek en de oefeningen rustig af ging bouwen of ik had tussendoor een stotter, raakte ik in een paniek en onzekerheid.”
God had haar 2 jaar geleden middels een gave getuigenis al bevrijd van haar extreme boosheid en haat richting haarzelf als ze stotterde, vertelt Nathalie. Hierdoor viel er veel last van haar schouders, accepteerde ze een stotter en kon ze in veel meer ontspannenheid de techniek voortzetten dan voorheen.
“Dit was zo’n verademing. Er overheerste door al die de jaren heen veel faalangst, controle en dwang rondom het spreken en het toepassen van de techniek, waardoor IK deze niet los kon laten. Het zat zo in mij verweven en ik was er afhankelijk van. Dat was mijn houvast en veilige basis.”
“Een paar maanden geleden ben ik naar een genezingsdienst geweest van Frontrunners Ministries, omdat God een week daarvoor tegen me sprak dat Hij mij ging bevrijden van de techniek.” Die was op 16 mei. “Ik geloofde dat God me zou bevrijden van de techniek. Natuurlijk kreeg ik ook steeds de gedachte van: ‘dat kan helemaal niet’, maar ik bleef er aan vasthouden.”
“Ik was al ruim 11 jaar aansluitend bezig met deze techniek en ik deed al die tijd ook iedere ochtend en avond ontspanningsoefeningen die erbij horen en de laatste ochtend voor de genezingsdienst, wist ik dat ik het daarna niet meer nodig zou hebben. Ik ging met vertrouwen naar de dienst. Ik wist dat God me ging verlossen. Ook al was het heel spannend en onwerkelijk om de techniek van de ene op de andere minuut los te gaan laten en hierin volledig op God te vertrouwen. Ik was namelijk ook bang dat ik daardoor weer van vooraf aan moest beginnen.”
Genezingsdienst
Na de genezingsdienst maakte Nathalie direct de keus om uit te stappen in geloof en begon te spreken zonder techniek. Dat was heel onwennig en heel raar, want de techniek was zo’n gewoonte.
“‘s Avonds toen ik thuis kwam sprak ik erover met God en ik kreeg Psalm 30:2-3 in mijn gedachte en ik zocht deze op:
‘Hoog wil ik U prijzen HEER, want U hebt mij gered en mijn vijanden geen reden gegeven tot vreugde. HEER, mijn God, ik riep tot U om hulp en U hebt mij genezen.’
“Deze tekst maakte mij heel blij en dit was voor mij de bemoediging om de definitieve keus te maken om volledig op God te vertrouwen en geen oefeningen te doen en om zonder techniek te blijven spreken.”
Zonder techniek
Sinds die avond is Nathalie helemaal vrij, ze heeft vanaf dat moment geen oefeningen meer gedaan en ze spreekt zonder hulp van de techniek.
In die eerste maand durfde ze het nog niet uit te spreken tegen anderen, omdat ze bang was dat het maar van korte duur zou zijn. Ze kreeg nog twee keer meer een bevestiging van God dat ze bevrijd was van de techniek.
“Ik zat drie dagen na de genezingsdienst in onze kerk FusionVision en de pastor vroeg ons te vragen aan God of Hij je een Bijbeltekst wil geven. Ik kreeg Psalm 18 door en ik begon te lezen en ik werd zo geraakt:
‘De HEERE is mijn rots en mijn burcht en mijn Bevrijder, mijn God, mijn rots, tot Wie ik de toevlucht neem, mijn schild en de hoorn van mijn heil, mijn veilige vesting. Ik riep de HEERE aan, Die te prijzen is, en werd verlost van mijn vijanden.’
Echt vrij
En de derde bevestiging was een maand na de genezingsdienst. Jezus was in mijn droom, Hij keek mij aan en sprak de genezing nogmaals uit. Hij bemoedigde mij dat ik echt bevrijd ben. Ik mocht geloven en wandelen in de overwinning. Ik werd zo blij wakker en dacht ‘Yes!’.”
Sinds die droom was het besef er dat ze echt bevrijd is van de techniek en dat dit heel bijzonder is. Vanaf dat moment is ze het gaan delen met anderen.
Dat het een echte, merkbare, blijvende verandering is blijkt uit de reacties die ze krijgt van haar omgeving: “De laatste maanden gebeurt het heel vaak dat mensen om mij heen vragen ‘Wat is er met jou gebeurd? Je bent zo blij en je praat zo makkelijk.’ Ik vertel dan enthousiast over wat God in mijn leven heeft gedaan. Ik wil Hem daarmee alle eer geven.”
“Mijn identiteit ligt niet meer in het stotteren, maar in God. God heeft de techniek bij me weggenomen en ik voel me vrij in mijn spreken. Zoveel meer overvloedige vrijheid dan dat ik me van te voren kon bedenken. Dankzij God ben ik helemaal nieuw en ga ik ook mijn spreken gebruiken om het evangelie te verkondigen.”
