Het nieuwe jaar ligt bijna voor je. Voor veel mensen is het een tijd om goede voornemens en/of plannen voor het nieuwe jaar te bedenken. Dat doe ik zelf ook. De afgelopen dagen maakte ik een verslag van mijn activiteiten in 2020. Dat deed ik aan de hand van mijn agenda, foto’s en wekelijkse reviews. En daar rolde een jaarplan uit voor 2021. Rick Pastoor, auteur van het boek GRIP waarin deze principes staan, zou trots op me zijn.
Het is voor mij altijd een periode van mijn zegeningen tellen en gebed om zegen. Vorig jaar was ik rond deze tijd in India en bad ik om vrede en vreugde. Die twee woorden droeg ik het hele jaar met me mee en als ik terugkijk heb ik die vrede en vreugde meer ervaren dan ik had durven hopen. Die vrede en vreugde wens ik jou opnieuw toe.
Wat het nieuwe jaar me brengt, weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat God me leidt. En dat is genoeg. Over dat onderwerp ging Onno Visser met me in gesprek. Het werd een gesprek over leiding, roeping, bevestiging en mijn passie om het Woord te verkondigen. Het artikel verscheen in BijEen, het magazine van de Unie van Baptistengemeenten en ABC Gemeenten.
Een stukje eruit:
“Heeft het geloof altijd een rol in je leven gespeeld?
“Ja. Ik ben gelovig opgevoed, in een gereformeerde gemeente. Ik vond het lastig om het geloof te beleven. In mijn tienertijd ging ik zelf op zoek naar God, maar ik wist eigenlijk niet hoe ik Hem moest vinden. De vele gesprekken die ik daarover voerde, brachten me niet de geloofszekerheid die ik zocht. Op m’n negentiende bezocht ik de HGJB-Kerstconferentie. Ik herinner me dat ik daar leeftijdsgenoten zag die ‘Wij zijn meer dan overwinnaars’ in alle vrijheid met opgeheven handen zongen.
“Ik zocht een plek op waar ik alleen kon zijn en besloot om hardop uit te spreken dat ik een kind van God was. Dat werd mijn gebed.”
Het frustreerde me: waarom lukte mij dat niet, ik was immers al zo lang op zoek. Ik zocht een plek op waar ik alleen kon zijn en besloot om hardop uit te spreken dat ik een kind van God was. Dat werd mijn gebed. Ik dacht: als dat inderdaad het geval is, dan zal God dat bevestigen. Is dat niet zo, dan steekt Hij daar wel een stokje voor.”
“Hoe bevestigde God jouw gebed?
“Op die conferentie werd ik bemoedigd met een bijbeltekst: ‘Ik geloof. Kom mijn ongeloof te hulp!’
(…)
Ik was 19 en dacht vooral feitelijk en letterlijk en nu opeens was Jezus realiteit in mijn leven geworden. Ik ging de Bijbel anders lezen. Wat ik las, ging ik op mezelf toepassen en eindelijk: mijn gevoel ging mee. Een hele opluchting, want ik had daar zo lang naar gezocht. Ik was gepassioneerd over wat ik had ontdekt en deed niet veel later belijdenis in mijn kerk, samen met twintig anderen. Toch was ik de enige van die groep die aan het avondmaal ging. Enerzijds deed ik dat vanuit de overtuiging die over mij was gekomen, anderzijds vanuit een verantwoordelijkheidsgevoel.
Ik wilde laten zien dat wat God met mij had gedaan, Hij ook bij anderen kan doen. Daar wilde ik mijn omgeving van overtuigen, ook in gesprekken.”
Paulien Vervoorn is spreker en auteur. Ze geeft (s)preektrainingen aan sprekers, voorgangers en predikanten die met nog meer impact willen spreken. Klik hier om het hele interview in BijEen te lezen.
