Sarah Kasd-Alla groeide op in een gezin met een Syrisch-Orthodoxe moeder en een koptisch-Orthodoxe vader uit Egypte. Ze trok meer naar haar moeders cultuur toe, omdat de plek waar ze woont – Enschede – inmiddels bekend staat om het hoge aantal Syrisch- Orthodoxen. Maar liefst zes procent van Enschede is Syrisch-Orthodox, dat zijn er duizenden. Ze vertelt over de principes die ze meekreeg: “Onze gemeenschap maakt zich zorgen over het gender-onderwijs. Het feit dat ik hier actie tegen voer op de Vrije Universiteit in Amsterdam, zorgt voor respect. Ook van mijn priester.” Ze vertelt in dit interview over de bloeiende Aramese gemeenschap en over haar deelname aan de studentenpartij ‘Vrijmoedige StudentenPartij VU’. Eerder hielden we al eens een interview met de voorman van deze partij.
Sarah Kasd-Alla ging als kind weleens naar de koptische kerk, maar groeide voornamelijk op in de Syrisch-Orthodoxe gemeenschap die hoofdzakelijk bestaat uit etnische Arameeërs, hetzelfde volk waartoe Abraham behoorde. Daar horen ook tradities bij, zoals vasten, oude Syrisch-Aramese hymnen zingen en samen de Liturgie vieren. Ook ging ze naar de zondagschool en heeft ze de klassieke Syrisch-Aramese taal geleerd, een dialect van dezelfde taal die Jezus ook sprak.
Ze is altijd actief geweest in haar gemeenschap, juist toen ze zag dat het kerkbezoek onder jongeren wat afnam. “Ik heb mij aangesloten bij het jongerencomité van mijn parochie, om jongeren actiever te krijgen. We organiseerden meer activiteiten, zoals lezingen, thema-avonden of retraites. Dat hielp heel erg, je zag het enthousiasme terugkomen, we hebben dan ook geen last van ontkerkelijking of vergrijzing zoals dit in andere kerken gaande is’’
‘’De Syrisch-Orthodoxe gemeenschap is zeker een hele levendige gemeenschap. We hebben in Nederland veertien parochies en een klooster dat tevens de zetel is van onze aartsbisschop. Veel van onze jonge gezinnen en ook de jongeren bouwen hun leven rondom de kerk. Ze gaan samen naar de kerk en leven dichtbij elkaar. Zo was er een groep Syrisch-Orthodoxen in Groningen die nu bijna allemaal in Twente wonen, omdat er geen eigen parochie in Groningen was. Het geloof in God is belangrijk en het vieren van dit geloof is een verbindende factor! In Nederland zijn er tussen de 25.000-35.000 Syrisch-Orthodoxen. Zes procent van heel Enschede is Syrisch-Orthodox, een flinke groep van zeker 10.000 mensen. De meeste Syrisch-Orthodoxen kwamen hier vanuit zuidoost Turkije n.a.v. oorlogen, conflicten en vervolging in de jaren ‘60, ‘70 en ‘80. De afgelopen tien jaar is er weer een nieuwe influx van christenen die vluchten uit Syrië en Irak om dezelfde redenen.’’
Syrië is van oudsher oer-christelijk, totdat de Arabieren binnenkwamen en het land met veel geweld innamen, zegt Sarah. Ze bespeurt een dominantie bij moslims, die ook direct komen klagen als christenen bij hen evangeliseren, zegt ze.
Geloofsbeleving
Hoe zit het met de persoonlijke geloofsbeleving in de gemeenschap? “We hebben veel tradities die verbinden, maar natuurlijk heb je ook veel mogelijkheden om jezelf erin te verdiepen. We hebben bijvoorbeeld groepschats waar mensen met vragen over het geloof terecht kunnen. Mensen zijn daar altijd vrij in, maar we zorgen er altijd voor dat de kerk iemand in die chats heeft die onze kerkelijke leer kunnen verkondigen.
Op de zondagschool en in de kerk leren we wie God is voor ons, dat Hij liefde is en voor ons is gestorven en opgestaan. Op mijn zestiende kreeg ik diepere vragen en ben ik echt persoonlijk de Bijbel gaan bestuderen. Veel dingen in de bijbel zijn symbolisch, zoals de gelijkenissen van Jezus. Maar Zijn dood en opstanding of het verhaal van Mozes zijn natuurlijk gestoeld op historische gebeurtenissen. Ik neem het feit dat Jezus voor mij is gestorven en opgestaan, heel serieus.”
Politiek
Nu over het politieke leven van Sarah Kasd-Alla, dat voortvloeit uit haar idealen. Ze legt uit. “Ik begon op het VMBO, maar ben met veel discipline doorgestroomd naar het VWO. Nu studeer ik rechtsgeleerdheid op de Vrije Universiteit in Amsterdam. Ik vond op de middelbare school het vak maatschappijleer al heel interessant. Ik raakte door mijn omgeving geïnteresseerd in politiek en wat er in de maatschappij speelde.
Een van de dingen waarop ik stuitte, is de ‘woke’ en ‘cancelcultuur’, daar staan politieke partijen ook verschillend in. Mijn standpunt is dat de woke-ideologie niet actief moet worden gepromoot of opgedrongen aan anderen. Ik ben altijd respectvol geweest en begrijp dat mensen verschillende opvattingen hebben. Zowel ikzelf als de politieke beweging de ‘Vrijmoedige StudentenPartij’ vinden het echter belangrijk dat onze vrijheid om onze mening te uiten niet in het gedrang komt.
Ik zie dat ‘woke’ veel van het vrije debat probeert tegen te houden. Al heel snel word je gecanceld of in een hoek gezet. Je mag alles vinden, zolang je maar binnen de kaders van de linkse ideologie blijft. Het is niet vreemd dat ik als conservatief christen uit een conservatief milieu ook een conservatieve politieke visie heb en daar moet ruimte voor zijn. Die vrijheden, van geloof, politiek en je mening kunnen uiten hebben mijn ouders bijvoorbeeld niet gekend en nog steeds hebben veel van mijn geloofsgenoten in het Midden-Oosten deze vrijheden niet.”
Geframed
Ook de deelnemers van de Vrijmoedige StudentenPartij, worden regelmatig geframed als facist of homofoob. Sarah benadrukt dat, ondanks dat ze het niet eens is met het praktiseren en promoten van homoseksualiteit, ze iedereen respecteert.
Ook in de colleges heerst dat frame weleens. “Docenten schuiven hun mening makkelijk af op de leerlingen. We moesten weleens in een werkgroep een politieke partij uitkiezen en dan zie je dat degenen die een conservatieve partij kiezen, makkelijk worden weggelachen.
Door bij de Vrijmoedige StudentenPartij te zitten, denken sommigen dat ik een heel naar persoon zou zijn, vanwege de frames. Maar als ze mij beter leren kennen hoor je opmerkingen als ‘ze is toch wel gezellig’. Andere studenten die mij op de socials volgen, betuigen juist in het geheim hun steun. Ze vinden het moedig en zien mij als iemand waar ze hun problemen aan kwijt kunnen. Het is toch bizar dat studenten in het geheim hun steun moeten betuigen, omdat ze bang zijn in de maatschappij weggezet te worden als racist of homofoob.”
Cancelcultuur in de kerk
Ook in de kerk merkt Sarah Kasd-Alla dat er zeker steun is. Maar niet té luid. “Je ziet dat de kerk zich niet publiekelijk uitspreekt over bijvoorbeeld de cancelcultuur, omdat ze bang zijn voor het frame dat ze als religieuze organisatie jongeren weghouden van de samenleving. Ze blijven dus voorzichtig. Onze kerken zijn daarin net wat voorzichtiger, omdat ze gewend zijn vervolgd te worden in onze thuislanden. We kunnen daarom vaak veel zeggen, zonder dat dit in de bredere maatschappij gehoord wordt. Maar ze zijn positief over mijn deelname aan de studentenraad.
Je merkt dat er bijvoorbeeld ook veel zorgen zijn over de Week van de Lentekriebels. Daarnaast is het algemeen bekend dat de Orthodoxe kerk het praktiseren van homoseksualiteit niet accepteert en dit ook niet wil normaliseren. Tegelijkertijd is de kerk van mening dat homoseksuelen gewoon pastorale aandacht verdienen en dat zij niet gestraft dienen te worden om hun geaardheid. Dat hebben we als kinderen wel meegekregen. Op gematigde wijze leerde je waarom we het er niet mee eens zijn en welke wetenschap daarachter zit, het is Gods bedoeling dat een gezin bestaat uit een vader moeder en kinderen.
Geknuffeld
Wat je nu te veel ziet in de samenleving – en ook op de VU – is dat mensen uit de LHBTI-gemeenschap geknuffeld en beschermd worden tegen élke andere mening. Als iemand tegen is, moet er opgetreden worden, vinden ze. Maar zo zit de wereld niet in elkaar, het recht om je niet beledigd te voelen bestaat gelukkig niet. Om enigszins vooruit te komen en innovatief te zijn moeten we als samenleving soms het risico nemen om iemand anders te beledigen. Dat hoeft niet opzettelijk te zijn, maar als de maatstaaf voor een gesprek alleen gevoel gaat zijn kunnen we net zo goed helemaal niet meer met elkaar spreken, straks vind ik het nog erg dat iemand zegt dat ik aardig ben. Je zal altijd mensen hebben die het niet met je eens zijn. Dat is de essentie van vrijheid, en daar maken we ons hard voor.”